Tırnaklarımı kaburgasındaki dövmesine geçirdiğim zaman nefesini yutuyordu.
Beni ileri doğru savurdu. Sevişmemizin gürültüsü
odada yankılanıyordu. Birbirine karışmış vücutlarımız ve
ağır ağır nefes alışımız seks ve ter kokusuyla birleşiyor ve
zihnimi ele geçiriyordu. Bu anın içinde ıslanmak istiyordum. Hissetmekte olduğum mutluluğa ve aşka batıp çıkamamak istiyordum çünkü çok yakında bunun sona ereceğini biliyordum.
“Sakın,” dedi emreden bir sesle.
Kafam karışıyordu, engel olamıyordum.
“Sakın oraya gitme. Burada kal. Tam burada benimle
kal Natalie.”
Peşimi bırakmayan o düşünceden kurtulup ona
odaklandım. Beni kaplayan çerçevesini, ruh ruha, ten tene
şu anda paylaştığımız bu bağı ezberliyordum.
Nereden geldiğini anlamadığım bir şekilde orgazma ulaşmıştım ve Liam’ın kollarında kendimden geçtim.
“Ah... Aman Tanrım.”
Liam hareket etmeyi kesti ve saf zevk denizine kendimi bırakışımı izledi. Kıvrılarak hafifçe yana çekildim ve elini aramıza yerleştirerek klitorisime bastırdı. Vücudumdaki
her zevk zerresini emiyordu. “Yapamam,” dedim, durması
gerekiyordu. Bu çok fazlaydı.
“Yapabilirsin,” dedi sert bir sesle.
Vücudumdaki mutluluğu son damlasına kadar sa
ğıyordu. Sonsuz oluyordum. Kollarım iki yanımda uyuş
muşken yeniden hareket etmeye başladı. “Senin dağılışını
izlemekten hiç bıkmayacağım.” Daha sert gidip gelmeye
başlamıştı ve uyguladığı güç yüzünden yukarı kaymıştım.
Sayfa 48
Okumaktan ve sevmekten daha anlamlı hiçbir şey yoktu hayatta.
Sayfa 125 - Kalltorpssjön Laneti adlı öyküsündenKitabı okudu
“Hayat bizde soru işaretleri bırakabilir ama edebiyat bırakmamalı, öyle mi?”
“ Hayatı anlamak için sığınmıyor muyuz edebiyata?”
Sayfa 88Kitabı okudu
İnsan rüya gördüğü dilde özgürce yazabilmeli.
Sayfa 63 - Bana göre sansür üzerineKitabı okudu
Sığın o lanet sessizliğine. Annelik terazisi dediğin şey, korkaklığı evlatlarına paylaştırmaya yarıyor sadece.
Sayfa 18Kitabı okudu
Babalık sonradan giyilen bir gömlek, çoğu erkeğin düğmelerini doğru ilikleyemediği.
Sayfa 12Kitabı okudu
Açelya...
Gitme, uzaklaşma benden Açelya,
Hasret bırakma beni kokuna,
Kanadı kırık bırakma beni,
İtme beni bu sonsuz boşluğa.
Uzaklaşma benden Açelya.
Tut elimi sakın bırakma açelya,
Hayallerimi süsle aşkın hülyasında,
Sürükle beni peşinden, ordan oraya,
Ömrümü sereyim ayakların altına,
Elimi bırakma açelya.
Hiçlik rüzgârına savurma küllerimi,
Vereyim eline aşkımın delilini,
Yitireyimde sana olan özlemimi,
Atayım kendimi kalbinin serinliğine,
Sev beni Açelya, sev beni.
Eyvah, Eyvah Açelya!
Hasret bırakma beni kokuna,
Kanadı kırık bırakma beni,
İtme beni bu sonsuz boşluğa,
Eyvah, Eyvah Açelya!
Yüce Dosta
ayrılış günü yüklemediler bir şey
alaca tüylü develere
en son o ayrıldı
haykırdım tutamadım kendimi
uzaklara gitme diye
ey benim iki gözüm, canım
kesib’e mutlaka uğra
yönel lâ’lâ tepesine doğru
Var böyle insanlar..Yerini bulamayan çiçekler gibi..
Kaliteli, el emeği ile üretilmiş, güzel bir masaydı Nadir Sözen. Bozuk olan üstünde durduğu zemindi. Bir ayağının altına ne kadar destek konulursa konulsun, hangi öykünün sayfaları katlanıp sıkıştırılırsa sıkıştırılsın sallanıyordu. Hep sallanıyordu.
Ezberlediğimiz nedenlerin dışında bir neden olamaz mı? Hatta belirgin hiçbir neden olmadan bildiğimiz kalıpların dışında davranamaz mı insan?
Neydi o söz? 'Alt tarafı gelecek, özlemlerimizden kuruludur, başka neden olacak...' o yüzden kendini üzme artık. Yaşa, yaşat.
Gökten bir elma düşmüştü, bunun değerini yalnızca sevgi dolu yüreğiyle seven bildi...