Kalabalık sevmeyen insanlar, asosyal değil, yabani değil, insandan kaçıyor, nefret ediyor da değil. Bu bir yaratılış özelliği, herkes herşeyi aynı yapamaz, taşıyamaz. Kalabalığın farklı enerjileri çarpıyordur bu insanları, zariftirler çabuk etkilenirler, kalabalık çok ta hoş bişey değildir ama az insan güzeldir. Huzur verir, dinginlik, sakinlik verir.
𝔎𝔢𝔫𝔡𝔦𝔫𝔡𝔢𝔫 𝔨𝔞𝔠𝔪𝔞𝔨𝔱𝔞𝔫 𝔶𝔬𝔯𝔲𝔩𝔡𝔲𝔶𝔰𝔞𝔫, 𝔱ü𝔪 𝔨𝔞𝔩ış𝔩𝔞𝔯ı𝔫ı 𝔢𝔩𝔩𝔢𝔯𝔦𝔫 𝔟𝔬ş 𝔡ö𝔫𝔡ü𝔶𝔰𝔢, 𝔰ığı𝔫𝔡ığı𝔫 𝔩𝔦𝔪𝔞𝔫𝔩𝔞𝔯𝔡𝔞 𝔡𝔞𝔩𝔤𝔞𝔨ı𝔯𝔞𝔫𝔩𝔞𝔯𝔞 𝔪𝔞𝔯𝔲𝔷 𝔨𝔞𝔩𝔡ı𝔶𝔰𝔞𝔫 , 𝔤ü𝔳𝔢𝔫𝔩𝔦 𝔟𝔲𝔩𝔡𝔲ğ𝔲𝔫 𝔰ığı𝔫𝔞𝔨𝔩𝔞𝔯𝔡𝔞 üşü𝔡ü𝔶𝔰𝔢𝔫, 𝔞𝔯𝔱ı𝔨 𝔨𝔞çı𝔫ı𝔩𝔪𝔞𝔷𝔡ı𝔯 𝔨𝔢𝔫𝔡𝔦𝔫𝔢 𝔡ö𝔫üşü𝔫.
𝔅𝔞𝔷𝔢𝔫 𝔰ığı𝔫𝔞𝔠𝔞𝔨 𝔟𝔦𝔯 𝔩𝔦𝔪𝔞𝔫 𝔞𝔯𝔞𝔯𝔰ı𝔫,𝔱𝔲𝔱𝔲𝔫𝔞𝔠𝔞𝔨 𝔟𝔦𝔯 𝔡𝔞𝔩 𝔞𝔯𝔞𝔯𝔰ı𝔫 𝔞𝔪𝔞 𝔨𝔢𝔫𝔡𝔦𝔫𝔦𝔫 𝔟𝔦𝔯 𝔩𝔦𝔪𝔞𝔫 𝔬𝔩𝔡𝔲ğ𝔲𝔫𝔲 𝔣𝔞𝔯𝔨 𝔢𝔱𝔪𝔢𝔷𝔰𝔦𝔫. 𝔏𝔦𝔪𝔞𝔫 𝔥𝔦ç𝔟𝔦𝔯 𝔶𝔢𝔯𝔢 𝔰ığı𝔫𝔪𝔞𝔷, 𝔡𝔢𝔫𝔦𝔷𝔩𝔢𝔯𝔢 𝔟𝔦𝔩𝔢...
İ𝔫𝔷𝔦𝔳𝔞𝔶𝔞 ç𝔢𝔨𝔦𝔩𝔪𝔢𝔨, 𝔰𝔢𝔫𝔡𝔢 𝔯𝔞𝔥𝔞𝔱𝔰ı𝔷𝔩ığ𝔞 𝔫𝔢𝔡𝔢𝔫 𝔬𝔩𝔞𝔫 ş𝔢𝔶𝔡𝔢𝔫 𝔡𝔢 𝔤𝔢𝔯𝔦 ç𝔢𝔨𝔦𝔩𝔪𝔢𝔨𝔱𝔢𝔡𝔦𝔯 𝔟𝔦𝔯 𝔶𝔢𝔯𝔡𝔢... 𝔑𝔢 𝔨𝔞𝔡𝔞𝔯 𝔨𝔢𝔫𝔡𝔦𝔫𝔩𝔢 𝔬𝔩𝔪𝔞𝔶ı, 𝔨𝔢𝔫𝔡𝔦𝔫𝔢 𝔡ö𝔫ü𝔭, 𝔨𝔢𝔫𝔡𝔦𝔫𝔦 𝔡𝔦𝔫𝔩𝔢𝔪𝔢𝔶𝔦 𝔱𝔢𝔯𝔠𝔦𝔥 𝔢𝔡𝔢𝔯𝔰𝔢𝔫 𝔬 𝔨𝔞𝔡𝔞𝔯 𝔶𝔞𝔨𝔩𝔞şı𝔯𝔰ı𝔫 𝔰ü𝔨û𝔫𝔢𝔱𝔢...
ℌ𝔞𝔱ı𝔯𝔩𝔞𝔯 𝔪ı𝔰ı𝔫 𝔡𝔬ğ𝔡𝔲ğ𝔲𝔫 𝔷𝔞𝔪𝔞𝔫𝔩𝔞𝔯ı? 𝔖𝔢𝔫 𝔞ğ𝔩𝔞𝔯𝔨𝔢𝔫 𝔥𝔢𝔯𝔨𝔢𝔰 𝔰𝔢𝔳𝔦𝔫ç𝔩𝔢 𝔤ü𝔩üşü𝔶𝔬𝔯𝔡𝔲. Ö𝔶𝔩𝔢 𝔟𝔦𝔯 ö𝔪ü𝔯 𝔤𝔢ç𝔦𝔯 𝔨𝔦 𝔥𝔢𝔯𝔨𝔢𝔰 𝔞ğ𝔩𝔞𝔰ı𝔫 ö𝔩𝔡üğü𝔫𝔡𝔢, 𝔰𝔢𝔫 𝔪𝔲𝔱𝔩𝔲𝔩𝔲𝔨𝔩𝔞 𝔤ü𝔩ü𝔪𝔰𝔢. 𝔖𝔞𝔟ı𝔯𝔩ı, 𝔰𝔢𝔳𝔢𝔠𝔢𝔫, 𝔢𝔯𝔡𝔢𝔪𝔩𝔦 𝔬𝔩. 𝔈𝔫𝔦𝔫𝔡𝔢 𝔰𝔬𝔫𝔲𝔫𝔡𝔞 𝔟ü𝔱ü𝔫 𝔰𝔢𝔯𝔳𝔢𝔱𝔦𝔫 𝔰𝔢𝔫𝔰𝔦𝔫.
"Eğer dörtnala koşacaksan, yavaş gideceksin, başka yolu yok..."
Hayatımın dersi olmuştu bu bana.
Ne için acele ettiysem onu hiç başaramadığımı fark ettim sonra hayatımda. Sevmek için acele ettiysem sevilmedim mesela. Kazanmak için acele ettiysem kaybettim. Kutlamak için acele ettiysem hüsrana uğradım. Yetişmek için acele ettiysem geç kaldım hep..
Madem atla koşmak istiyordum o zaman yavaşlamam gerekecekti elbette...
Sayfa 210Kitabı okudu
"Tolstoy'a 'Nasıl mutlu oluyorsunuz ?' diye sormuşlar o da şu cevabı vermiş:
'Sahip olduğum şeylere sevinerek, sahip olmadıklarımı hiç düşünmeyerek.'
Neye sahip olduğunu hatırlamak için liste yapmak zorunda hissediyorsan, yolun kenarındaki ağaçları fark edemeyecek kadar hızlı seyrediyordur hayatın.
Üzgünüm...
Yavaşlamalısın..."
Sayfa 206Kitabı okudu
Ve unutma ki insanlığın yüzyıllardır öğrendikleri, kumsaldaki tek bir kum taneciğinden daha fazla değildir.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Öfkeye sarılmak birine atmak için kavradığınız sıcak bir kömür parçası gibidir; yanan aslında sizsinizdir.
Bedenini hatırlaman için, seni yarı yolda bırakmasına gerek yok, yavaşlaman için vücudunun iflas etmesine lüzum yok. Kendine bakım vermek, sakinlikle mümkün olur.
Sayfa 125Kitabı okuyor
Ağacın dalındaki meyve, rengine kavuşmak için acele eder mi? Mevsiminden önce şekil alır mı? Sen nereye koşuyorsun? Neyin acelesindesin?
Sayfa 124Kitabı okuyor
Duraklama zamanları senin ruhsal frenin gibidir. Sağlıklı ilerleyen ve varış noktasına ulaşabilen bir yolculuk için gaza basıldığı kadar, yeri geldiğinde frene basılarak da yol tamamlanır. Gitmek istediğin yere, sadece gazı kökleyerek değil, ihtiyacın olduğunda frene basarak da ulaşırsın. Yaşamın geneline baktığında, ilerleme, duraklama ve gerileme dönemlerin olduğuna şahit olursun, bu dönemlerden geçmeyen bir yaşam düzlemi yoktur.
Sayfa 123Kitabı okuyor
Dikkatin, mevcudiyetinin dışında, etrafta gezinmeye başladığında tepkiselleşirsin.
Sayfa 121Kitabı okuyor