“Bir şey mi oldu yine?” diye sordu.
“Yine derken? Yok bir şey.” Sesimde gizleyemediğim bir aksilik vardı ve Selim de bunu gark ederek benimkini bastıran bir aksilikle konuştu.
“Sen bu ses tonuyla bu şekilde cevap veriyorsan kesin var bir şey. Ne bozuldun, hadi söyle. Atma içine ki zaten seni biliyorum. Şişersin, sessiz kalamayıp söyletsin eninde sonunda.”
“Doğru, ben sessiz kalamıyorum. İçim dışım bir benim. Öyle gizlim saklım yok. Yalan da söylemeyi beceremiyorum sana. Böyle düşününce de aslında ne kadar farklı yönümüz varmış diyorum istemsizce.”
müptelaKitabı okudu
dağlar mavi
denizler yeşil
gökyüzü renksiz
sular görünmez
olsa ne olur
Sayfa 72Kitabı okudu
ölümün soğukluğu
yakıp yok edecek seni
hafızasını kaybetmeyen
beynin paramparça
parçalanmış uzuvlar
sel olmuş kan gölünde
boğar seni
vicdanın paramparça
taş ağırlıkları cebinde
intiharı düşlersin
çok kararlısın
kendini nereye atarsan
bir defa ölmezsin
Sayfa 71Kitabı okudu
bu dünyada yaşıyor ölüler
Sayfa 68Kitabı okudu
şiir bir zakkum
düşler daha güçlü gerçeklerden
seni unuturlar
beni de
geriye kalan birkaç dize
Sayfa 66Kitabı okudu
çekersin zamanın tetiğini
an ölür
fotoğraf olur
yakarsın onu da
her şey kül olur
Sayfa 59Kitabı okudu
evlerin gökyüzüne bakan gözleri
aynı zamanda güler yüzleri var
belki bu evlerin gizleri içinde
saklı
hüzünlü öyküleri de var
Sayfa 56Kitabı okudu