Taşmak isteyen kabı kutsa ki, altın sular aksın
ondan ve taşısın senin sevincinin pırıltısını dört
bir yana!
Bak! Bu kap tekrar boşalmak istiyor, Zerdüşt
tekrar insan olmak istiyor.
– Böyle başladı Zerdüşt’ün batışı.
"Günler boyunca uyanık uykular uyuduk, hiçbir şey olmadığımız için, arzu ya da umut beslemediğimiz için mutluyduk, aşkların rengini, nefretin tadını unuttuğumuza seviniyorduk. Kendimizi ölümsüz sanıyorduk..."