Onun təsəvvüründə də həmin o adi hadisə əmələ gəlirdi ki, çoxdan görmədiyin bir insanın üzündən görüşülməyən müddətdə əmələ gələn zahiri dəyişiklik əvvəlcə adamı heyrətə salır, sonra isə həmin üz tamamilə çox-çox illər əvvəlki şəklini alır, bütün dəyişikliklər yox olur və mənəvi nəzərin qarşısında o müstəsna, misilsiz mənəvi şəxsiyyətin yalnız o başlıca ifadəsi zahir olur.