Olsun, gönül sevgiye karşı her zaman çocuktur...
“O içinde büyüdüğüm evin bahçesindeki ağaçları bile özledim. Orada bir gül ağacı, ayrıldıktan sonra anlıyorum ki benim yârimmiş.”
Nefrete neden olması gereken olayların sevgiyi öldürememesi ne acıdır!
İnsan, hayatının hangi devrinde olursa olsun anneye karşı daima çocuktur.
Sayfa 65Kitabı okudu
Ağlamak, uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar, bizde o kuvvetin de mahvolduğu vakitlerdir ki, onun yerini alan dokunaklı sessizlik en şiddetli acıyla dökülen gözyaşlarından daha yürek sızlatıcıdır.
Sayfa 17Kitabı okudu
Bir kuşun ötüşüyle bir çocuğun ruhu arasında münasebet vardır.
Ah ne alçak gönüllerimiz var. Nefrete neden olması gereken olayların sevgiyi öldürememesi ne acıdır!
Bir erkek için hastalanan, bir herife varmak için para verenlere acırım...
Nefrete neden olması gereken olayların sevgiyi öldürememesi ne acıdır!
Sayfa 63Kitabı okudu
Şu gerçeği itiraf etmeliyiz ki bizler çoğunlukla en uzam bir yerde bulunan bir ailenin özel hayatını bildiğimiz halde oturduğumuz yerin bir saat ötesini bilmeyiz.
Sayfa 25Kitabı okudu
Bu kibirli, vefasız, değer bilmez hayvanların kadınlar elbette taraftarı olur!
Zaten kedi, kadındır.
Sayfa 18Kitabı okudu
Şairlerin, âlimlerin en büyük eserleri, ümitsiz ve hiddetli zamanlarında yazdıklarıdır.
Sayfa 5Kitabı okudu
Bir âlimin varlığın içyüzüne bakışıyla bir şairin kainata bakışı aynı mıdır ?
Sayfa 3Kitabı okudu