Samirə Məmmədova
@samiramammadova
Dentistry
AMU
Baku
24 reader point
Joined on December 2022
"İnsan yenildiğini düşünürse, yarı yarıya öyle sayılır".
Reader Follow Recommendations
Öyle hissediyordum ki, bende onlara (insanlara) korkunç yabancı gelen bir şeyler vardı, bu yüzden hiçbir şekilde aralarına karışamıyor, beni saran bu yoğun kitleden kopuk bir şekilde suyun üzerindeki bir yağ damlası gibi tek başıma yüzüyordum.
Bu insanlardan ne istediğim kendim için bile net
değildi, sadece yalnız kalmaya ve kendi ateşimle kavrulmaya daha fazla dayanamayacaktım.
Bu çılgın gümbürtünün içinden haykırarak dışa bir şey yansıtmamak için kendimi zorlamam gerekti.
Size ait değilim artık, içinizden biri değilim, ama yükseklerde ama diplerde dışınızda bir yerlerdeyim.
İlk kez iyiliğin ve kötülüğün insanın içinde yaratabileceği haz adına ne varsa hepsini hissettim, fakat benim nerelere vardığımı asla bilemeyeceksiniz, beni asla tanıyamayacaksınız: Ey siz insanlar, siz benim sırrımı nereden bileceksiniz!
Yeniden hissetmeye başlamıştım, kurumuş
dal yeniden yeşermiş tomurcuk veriyordu.
Bir süre sonra bundan sıkıldım. Karşılaştığım insanlar hep aynılarıydı; yüzlerini de, jestlerini de artık ezbere biliyordum.
Birisi üzerime aniden bir tabanca çevirse yüreğim
etrafımdaki bunca insanın yüreğinin bir avuç para için attığı kadar atmazdı.
Ve yaralı birinin her hareket edişinde yarasını hissetmesi gibi, bu unutkanlığım da bana kapılmış olduğum duygusal donukluğu hatırlattı yeniden.
Bir sabah aynada şakaklarıma düşen ilk
kırlarla karşılaştım ve gençliğimin artık beni bırakmaya hazırlandığını anladım. Fakat başkalarının gençlik dedikleri şey benden çoktan geçip gitmişti zaten. Böylece bu vedalaşmayı da özel bir acı duymadan atlattım, çünkü kendi gençliğimi bile yeterince sevmiyordum.
...Yarpaqlar xəzana dözmədi, düşdü,
Hərəyə öz baxtı, qisməti düşdü,
Araya həsrətin zülməti düşdü,
Söndü sevgimizin çılçıraqları...
Ayrılıq -
sevginin astar üzüdü;
Ən bərk sevənlərin payına düşər
ən uzun ayrılıqlar.
Kim bilir, hardasa bəlkə bizi də
gözləyən upuzun bir ayrılıq var.
Bölək küçə-küçə o ayrılığı,
baxmayaq gündüzə, gecəyə belə.
Payımıza düşən o ayrılığı
hər gün xırdalayıb xərcləyək belə.
Sən mənimçün daha ötmüş,
bitmiş bir dünən idin.
Sən gedirdin...bilmirdin heç,
gedən sən yox, mən idim...
Sayfa 87Kitabı okuyor