Umutsuz oluşum
Köprüleri yıkmandan
Kabrin ile atman
Yersiz gidişinle
Öfke dolmamdandır
Aşk acınası metafor
Yüreğimi çarparken
Sana elzem dağıldı parçalarım
Neyin var?
İyi misin?
Yalpalıyorsun, eski seni özlüyorsun, bir daha asla kavuşamayacağın kendine, git gide çoğalıyor hasretin. Sen sevgini vermişsin, yüreğinden eksiltmişsin. Hak etmemişsin tüm bu olanları.
Neyin var?
İyi misin?
Bu aralar hiç iyi görünmüyorsun'larla işgal edilecek kulakların. Ve sen her gece verdiğin savaşta kaç kez yenildiğini, gözlerinde kaç şelale kuruttuğunu ve kuraklaşan yüreğinin nasıl çatır çatır çatladığını anlatamayacaksın onlara.
-Geçer
-Alışırsın
gibi saçmasapan avuntularla dahada yoracaklar zihnini ve sen dostlarına da yabancılaşacaksın. Anlaşılmadığını hissettiğin her yere tahammülün kalmayacak. Sen kendini terketmiş insansın, başkalarını terketmek zor olmayacak sana.
'Zamanla düzelir' dediklerine zamanın o anda durduğunu, akmadığını anlatamayacaksın. Durup durup hep o anı yaşadığını sürekli başa sardığını, yastığını ısırarak sesin duyulmasın diye nasıl göz bebeklerin çatlarcasına ağladığını nasıl izah edebilirsin ki?
Zihnin susmuyor, savaşını veremeyeceğin şeyleri kabullenmen gerekiyor.
Sus artık! Konuştun anlaşılmadı
Sustukların da anlaşılmasın..
Bilsen yakınlığına nasıl muhtacım, seni tanıdığımdan beri sensiz nasıl terk edilmiş hissediyorum kendimi; inan bana, sana yakın olmak kurduğum tek hayalım, başka hayalim yok.
Franz Kafka
Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden...
Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı,
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı.
Dinmez! Gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu!
Hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı,
Görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı.
Hüseyin Nihal Atsız
Parmağımın ucunda kırmızı kenarlı bir bulut
Onu uzatırdım sana, yalnızlık gibi iri bir damla
Parmağıma düşen bir damla kandı aşk.
📜Didem Mamak