YAŞAMAK İÇİN YALNIZCA BİRKAÇ AYINIZ KALSA NE YAPARDINIZ?
Aslında zor bir soru sorduğumun farkındayım. Fakat benim cevabım belli. Yine aynı şekilde yaşamaya, kendimi ve insanları sevmeye devam ederdim. Çünkü hayatı dolu dolu yaşayan bir insan, her an ölmeye hazırdır. Tabi ki benim gibi düşünmeyenler vardır. Hatta kaygılı bir şekilde beklemenin dayanılmaz olacağını dile getirenler de olabilir. Tıpkı Malo gibi... Malo intihar etmeye karar vermişti. Silahı şakağına dayadığı saniyelerde Phueng adlı yaşlı bir kadından esrarengiz bir teklif aldı. Yaşlı kadın intiharını otuz gün ertelemesini istedi.
“İntiharını otuz gün erteleyebilir misin? Otuz gününü̈ satın almak istiyorum! Haydi, kaybedecek hiçbir şeyin yok. Göreceksin, kendini çok rahatlamış hissedeceksin.” Phueng masanın üzerinde duran silahı eline aldı. “Anlaşma süresinin sonunda sana geri vereceğim.” Silahın emniyetinin açık olduğunu görünce gülümsedi. “Sanırım sana nasıl kullanıldığını da öğretmem gerekecek!”
Malo aralarında geçen bu konuşma sayesinde anlaşmayı kabul etti. Sonrasında ise özüne yolculuk yapmaya başladı. Phueng sayesinde önemli olanın şartlar değil, seçimler olduğunu idrak etti. Bir dizi deneyim yaşadı. Acaba çıktığı bu yolculuk ona neler öğretti?
Yazarın kalemiyle daha önce tanıştığım için bu kitabını da seveceğimi biliyordum. Akıcı üslubuyla kelimeleri âdeta kalbime işledi. Phueng'in insanlığı ileri taşıyabilecek bir olguda birikimlerini paylaşması çok hoşuma gitti. Okumanızı tavsiye ederim.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Fyodor Dostoyevski 'nin 
Yeraltından Notlar 'ı varsa 
Peyami Safa 'nın da ''Bodrum Katından Notları'' var . . .
Gaz lambasını yakıp merdivenlerden yavaş yavaş ''Bodrum Katı''na doğru inelim . . .
Bu roman, sadece 15 yaşındaki hasta bir gencin hastane
