@herayokuyanlarkulubu ile tanıştım sevgili Özlem Hanım' ın kalemiyle. Beni çocukluğumun,gençliğimin anılarına götürdü yer yer kahkahalar eşliğinde, yer yer de elimde bir kadeh hüzünlendirerek. Pencereden bakışarak yaşanan ilk aşklar, fallara kalmış gelecek beklentilerimiz ve benim için ayrı bir yeri olan Ankara' mın sokaklarında yürümek...Sonrasında evliliklerde yaşanılan naif anlar. Voltranı oluşturan * Benzemez kimse sana tavrına hayran olayım "Hasret" , * Şu alemdeki tek sınavı bu olan " Derviş" , * Onca uykusuz gece, okunmuş binlerce kitap, yazılıp çizilmiş yüzlerce satır boşa olamaz değil mi Yazar Hanım, * Kıt kanaat geçinmeye çalışan, azla yetinen, basit bulunan Muallime Vee * Vicdanının nefsinden baskın olduğu, doğru bildiğini yapan, kendi değeri doğrultusunda kendini seçen Vuslat. Mizahi bir dille yazılmış, son derece etkili ve içimizden bir hayat onun(onların)ki. Her biri ile hatıralarımda gezindim huşu içinde. Kah saçlarımı yaptırdım, kah şarkılar okudum ya da yazılarımı yazarken masada tespih çekerek cam kavanozun kapağını kapadım. O kadar doğaldı ki anlatılanlar her anını yaşadım satırlarda.
.
Okudukça kimse için degişmememiz gerektiğini ve kimsenin de bizim için değişmeyeceğini anlatan; hayatımızın tek olduğunu,adamların da rutin olduğunu kavratan bir kitap. Yaralarima dokundu kaleminin çizikleri; hatıralarımı silgi ile silmek işe yaramazdı biliyorum ama bu kitap iyi geldi ruhuma.
.
Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği ‘ni okuduğum zaman Kundera ile hiçbir zaman anlaşamayacağımızı düşünmüştüm. Öyle ya, Kafka ile de aynı çizgide
