Tarihten İbret Almak
Bundan 30-40 yıl önce Moskova’daki Devlet Tiyatrosu’nun
duvarlarında birdenbire büyük çatlaklar oluştuğu görülmüş.
Temelden çatıya kadar yükselen bu çatlaklarla bütün
binanın ansızın yıkılıp içinde bulunanlarla çevredekilerin ezilme
tehlikesi başgöstermiş.
Binayı inceleyen mühendisler,çatlakların nedenlerini
Beyaz Zambaklar Ülkesinde 'Bir Milletin Uyanışı' - Hayat Yayınları 1998Kitabı okudu
“ÖNEMLİ NOT” Adlı Kitaptan:
SUNU…
/ Gelecek kuşaklara ve araştırmacılara ışık tutması, kaynak olması amacıyla / yayına hazırladım!... / Kendine özgü davranışları ve söylemleri olan iki insanın / neler yapacaklarını, birbirlerine neler diyeceklerini düşünmenizi, hayalinizde hareketlerini canlandırmanızı isterim!... / Bir sanatçının yapıtları
Çingeneler ve toplum
Ayşe önüne bakarak:
-Amca, dedi. Ben yemeğimin yarısını ona veririm.
İri yapılı, kart, kemikli ve acımasız bir adam görünen Çakır kıza garip garip bakarak:
-Senin ne yediğin var ki, yarısını da ona vereceksin! dedi. Şimdilik ona da pay ayırırız. Ama bak, haberin olsun, usta bir ayıcıya rastlarsam Şahbaz'ı ona satarım. Hem tasalanma. Bir
Sayfa 19Kitabı okudu
Sanatçı ve Çağı
Emerson,olağanüstü bir şekilde, ''Bir insanın kendi dehâsına olan güveni,inanışın ta kendisidir,''demişti. XIX. yüzyılın bir başka Amerikalı yazarı da,''Bir insan,kendi kendisine sadık kaldıkça,her şey onun tarafına doğru yol alır;hükûmet,toplum hatta güneş,ay ve yıldızlar'' diye eklemişti.
Sayfa 27 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
SIMON! - “Evet.” — Simon! — “Evet, kim sesleniyor?” — Neredesin Simon?
— “Buradayım. Sen kiminle konuşuyorsun?” - Kendi kendimle. —“Kendinle misin? Bozulmuş etinle ne de tiksindiricisin, yaşayan her canlı için vebasın, benden uzak dur, seni iğrenç şey, mezarların yolunu tut.” Neden böyle konuşamayan ve ona göre davranamayan tek insan benim? Benden başka herkes, eğer onlardan kaçmazsam, benden kaçıyor ve beni yalnız bırakıyor. Bir sanatçı eserine nasıl hayran olunduğunun gizli tanığı olmak için kendisini gizlemez mi? Ben neden tiksinç figürü kendimden ayıramıyorum ve insanların nefretinin gizlice tanığı olamıyorum? Neden ben bunu üzerimde taşımaya ve göstermeye yazgılıyım, sanki umutsuz bir sanatçıyım da övgüyü duymaya çalışıyorum? Neden çölü kendi çığlığımla doldurmalı ve yabani hayvanların yoldaşı olmalıyım ve uluyuşumla zamanı kısaltmalıyım? Bu bir haykırış değil, bu bir soru; toplum dışı olmanın bir insan için iyi olmadığını söyleyen O’na soruyorum bu soruyu? Bu benim toplumum mu? Bu mu aradığım arkadaş - aç canavarlar ve bulaşıcı hastalık korkusu olmayan ölüler mi?
İşin sosyal ve psikolojik yönüyse ,günümüzde iktidarı elinde tutan yöneticilerin insanları kişiliksizlestirme politikalarının bir sonucu ortaya çıkmaktadır.Bu insanlar ister bilim adamı veya sanatçı olsun,ister işçi,memur,esnaf,boş gezenin kalfası olsun,iktidarı elinde bulunduran partiler,yönetimler vs.,her türlü meslek ve sınıftan insanları kişiliksizlestirip "neden,nasıl" diye sormayan ,hicbir hak talep etmeyen ,istemleri iktidarin istemleriyle çelişmeyen,robot,kaderci veya 'neme lazımcı' bir toplum,daha doğrusu tek tip bir 'sürü' yaratma çabasındadır. Ve ne yazık ki iktidarlar bu yönden dünyanın hemen hemen her yerinde ve özellikle ülkemizde büyük ölçüde başarıya ulaşmış bulunmaktadır.
Karaktersizlestirilmis bir sanatçının nasıl bir karakter yaratacağıni herkes tahmin edebilir.Senaryo yazarı veya yönetmen gerek ahlâk,gerek akıl veya bilgi ,gerekse karakter bakımından hicbir şekilde yarattığı kahramanlardan daha yoksul olamamalidir.Dolayısıyla sanatçının yarattığı karakterdeki bir zayıflık veya yoksullluk ,sonuçta kendi yoksullugudur.
Sayfa 107 - undefined
