Ve bundan sonra kayısılar her çiçek açtığında hatırına ben gelicem;peşinden yüzüm, kokum ve sesim.
Belki tatlı bir meltem esintisinde yamacında, belki de meltemin alıp götürdüğü hatıralarım...
Ama ben gelicem hatırına,gece gündüz ve her yarında.
Dünlerin de kalacam belki yarınlarını hiç görmeden, belki de yarınlarında yad ederken dünlerini. Biz..
Ve bundan sonra ağaçlar her çiçek açtığında ben gelicem hatırına,bir hatıran da...
'Nasıl yaramaz çocuklar okulda kendi halinde bir insanı rahat bırakmazsa, nasıl onu habersizden çimdikler, yüzüne gözüne kum atarlarsa hayat da beni öyle üzüyor... Bittim artık.'