Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.24
çavdar tarlasında çocuklar
Bu eserde yazarin kendi hayatindan örnekleri
görüyoruz. Kitab okumadan
önce belki yazarin hayatina bir göz gezdirebilirsiniz.
Salinger da egitim hayati ayn kitaptaki holden karakteri gibi okuldan okula geçerek
geçmistir. Kitapta ergenlik
kaygilar, yalnizhk, büyüme
sancilar eken liseli holden karakterinin dügündüklerini,
hislerini okumak
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
#dücanecündioğlu ‘ nun yazdıklarını okumak, sadece düz bir okuma değildir. Satırlar arasında ilerlerken hep zihin hem de ruh daima aktif olmalı. Anlamak için düşünmek ve tefekkür bilinciyle okuyunca cümlelerin anlamı kavranmaya başlıyor. #cenabıaşk kitabında da #tasavvuf ve #felsefe ahenk içinde bir araya gelmiş. Kitapta “kendini bilen Rabbini bilir” mesajını vurgulayarak dünyevi kalabalıklar içinde kendini kaybetmiş insanın kendini bulmaya yönelmesinin ve kendini bulmasının önemini bizlere anlatmaya çalışmış. Varoluşsal sancılar çekerken sorularımız var; sormaktan kaçınamayacağımız, cevabını bulmakla mükellef olduğumuz, cevabını bulmayı başkalarına devredemeyeceğimiz sorular. Kendimizi bulmadan cevaplarını bulamayacağımız sorular. Ne olduğumuzdan çok ne olmalıyızı sorgulatan bir #kitap . Başkaları için değil kendimiz için yolda değilsek başkalarına da faydamız olmayacağını anlamamızı sağlıyor. Kitabı kapattığımızda bizi bizle tanıştıran, bizi kendimize getiren cümlelerle doluyoruz. Okurken zihnen yoruluyorsunuz ama bu yorgunluğa değecek bir kitap.
Kambur
Merhabalar,
Kambur,gazetede yaşlı bir adamın ölüm ilanını okur ve hiç tanımadığı yaşlı adamın cenazesine gitmeye karar verir. Kitap böyle başlar. Kambur öyle bir karakter ki zamanı, mekanı,yurdu yok. Ölümden kaçmak için çalıp durduğu kontrabasıyla zamana bir dur demek,orada beklemek ister.
Kambur ölümün yakınlığının ve hayatla ilgili yaşadığı farkındalıkların bir sonucu olarak yaşamamayı seçer ama onunla alay etmeyi de bırakmaz.Kambur sadece fiziksel özelliklerinden biri değildir onun için adeta hayatının bütünüdür.
Yazar ,kitabı bilinç akışı tekniğiyle oluşturmuş.Kamburun iç monologlarına,savruk,ordan oraya atlayan düşüncelerine şahit olmamız bu yüzden.
Kendine ve hayata yabancılaşma,zaman ve ölüm, varoluşsal sancılar kitabın temaları.
Metin olarak ağır ve derin bir kitap.
Şule Gürbüz'ün 18 yaşında bu kitabı yazmış olması da onu daha çarpıcı ve etkileyici hale getiriyor.
İnsanın kendi hayatındaki kamburlara dönüp bir bakmasını, ölüm gerçeğini,zaman kavramını sorgulatıyor. Kısacası tokat yemiş hissi uyandıran bir kitap demek yanlış olmaz. Cümlelerin anlamdan ziyade hissettirdiklerini yaşamanız için okumanız lazım.
Tavsiye ederim.
"Tanımakla görevlendirildiğim kişi ben miyim?"
288 syf.
·
Not rated
Okuması çok zor bir kitaptı haliyle üzerine bir şeyler de yazmak çok zor.Bu yüzden gerek kitabı okurken gerekse bitirdikten sonra yazarı Ingeborg Bachmann ve kitabı hakkında geniş çaplı bir araştırma yaptım.Artık öğrendiklerim ve okuduklarım ile ilgili bir şeyler yazmaya çalışacağım.Malina bir roman;karakterleri,zamanı,kurgusu ve mekanı ile bir
Mübah.
Hiçbir şey gerçek değil her şey mübah!
Alamut, 10 yıla yakın planlanan, taslağı bittiğinde efsane olacağı bilinen bir eser. Kitabın her sayfası Sabbah'ın dünya görüşü üzerine kurulu. Dil akıcı ve yormuyor. Tarihî ve bilinen bir fikrin kitaplaşıp okunması için tek çare edebî kudrettir.
Yalnızca varoluşsal sancılar çeken, hiçbir dünyevi derdi olmayan bir karakter yaratmak kolay ancak ütopiktir. Yalnız fedailere değil okura da Sabbah'ın kusursuz olduğu kitap boyu dikte ediliyor. Sabbah'ın İbn-i Tahir'e "gerçek varsayılanları anlattığı, yani amacının ulvi olmadığını" okuduğunuz bölümde söylediklerimin doğruluk payı anlaşılacaktır.
Gören gözler için ne ibretler vardır.
Gelgelelim kitabın ideolojisine...
Hiçbir şey gerçek değil. Her şey mübah!
Etrafınızda gördüğünüz her şeyin bir amacı vardır. Varolmak, amaçsızlığa zıt ele alınabildiği için "Tanrı neden yarattı?" Sorusu bizi tanrının muhtaçlığına iter. Hasan, bu farkındalık içinde kavruldukça bir cevabın olmadığına ve kökü olmayan bir ağacın yapraklarının sahte olduğuna inanır. Geçici olmayan bir şey bulamaz. Fikirler, statüler, isimler, hikayeler, peygamberler... Hiçbir şeyin gerçek olmadığını fark ettiğinde her şeyin kontrol edilebileceğini fark eder. Madem hiçbir şey gerçek değil o zaman her şey mübah! Alamut fikri böyle peyda olur.
Bazı fikirler açıklanmaya muhtaçtır. Bazı tabloların derdi bakılmak değil görülmektir.
Tekrarlayayım; gören gözler için ne ibretler vardır.
Eee, ne olacak şimdi ha? Klavyemde pıt pıt yazarken bok püsür anlatım tarzı olan bir kitaba yorum mu yapacağım, ey kardeşlerim?
Aşırı dandik diliyle ilk 100 sayfayı okumak ciddi anlamda acı vericiydi. Devamını okurken de keyif aldığımı söyleyemem. Yazarın psikolojik durumu ve bize göstermeye çalıştığı karakter göz önüne alındığında anlatım tarzı tolere edilebilir. Ama okuyucuya bir felsefe aktarılmaya çalışılırken olay metnine düzgün bir son bile yazılmamış. Kitabın sonu ne kitaba uygun ne de ana karaktere.
Kitabın felsefesi olan insanın seçim özgürlüğüne gelecek olursam da karakteri okurken bu özgürlüğün bu zihniyetteki insanlarda olması hakkında evet, sancılar çektim. Alex müzik bile dinleyemez hale gelirken kitaba en sevdiğim şarkıları dinlerken devam ettim. Ama yanlıştı. Çünkü insan olmanın olayı bu. Allah iradeyi bize bırakırken bizim bunu yok etmek ne haddimize? Yanlış yapana cezalar vereceğiz. Öyle ki cezalar göze göz, kana kan olacak. Cezalar belki bu dünyada çekilenlerle de kalmayıp ahirete taşacak. Ama ceza asla bir insanın insanlığını elinden almak olmayacak. İnsan iyilik ve kötülük arasında seçim yapma özgürlüğüne her zaman sahip olacak. Böyle insanlar insan mı ki diye de içinizden geçirebilirsiniz. Ama sonrasında sizin insanlığınızı kaybetmeyip karşınızdakinin de insan olduğunu hatırlayarak savaşmaya devam etmeniz gerek. Savaştıklarınız; karşınızdakinin insanlığı değil, seçtiği kötülük olacak. Siz savaştıkça dünya güzelleşecek demiyorum. Çünkü güzelleştirdiğiniz dünya; yaklaşık 70 yıllık misafiri olduğunuz dünya değil, inşallah size vaadedilen sonsuz dünya olacak.
(Spoiler)
Mevcut düzen ortadan kalktığında çocuklar başta akıl ve mantığın kurallarını kabul etmişken;
fiziksel gücün önem kazanmasıyla birlikte, vahşet,şiddet olağan hale gelir, varoluşsal önem kazanır.
Siyah ve beyazın birbirine karıştığı kitap, çocuk yaşta olsa bile insanın içinde saf iyilik bulunduramayacağını iliklerine kadar hissettiriyor.
Kitabı okurken ruhuma sancılar, başıma ağrılar girdi. İyiler neden sürekli yeniliyor kaba kuvvet, şiddet neden sürekli kazanıyor diye düşünmeden edemedim. Umarım sonrasında Ralph hayalini kurduğu gibi evine gidebilmiştir
• Portekizli matruşkamız olan Pessoa'nın polisiye alanındaki ilk öykülerinin yer aldığı kitapla geldim
Pessoa, varoluşsal sancılar çektiği yazılardan, stoacılığa ve günlüklere kadar birçok alanda kalemini denemiş. Biraz da polisiyeye el atmış ancak, polisiye deyince aklınıza ilk gelen Agatha Christie'nin tarzını beklemeyin. Benim için dedektiflik deyince Sherlock tarzını daha çok anımsattı ama Pessoa denemeler yapmış ve bence başarılı olmuş.
Vakaları çözerken yaptığı ince analizlerle neyin nasıl yapılması gerektiğini ifade etmiş. Daha doğrusu, her gerçek bir strateji uzmanı gibi davranarak, psikolojik açıdan bile detaylı değerlendirmeler yapmış. Entelektüel yetenekleriyle polisi ve adli makamları bile etkileyecek kadar..
Kısaca Pessoa, her alandaki kendine özgü zihinsel yeteneğini bir kez daha göstermiş. Bu arada en çok beğendiğim ve en başından doğru tahmin ettiğim, Vargas olayıydı. Keyifli okumalar
Vicdanımıza hesap vermemiz her zaman hep geç olacak
Hepimiz hayatının bir döneminde bir yerde bir şekilde başına geldiği an, o düşüş, o kırılma noktası... Herkesin içinde yatan itiraf edemediği, insanın kendi bencilliklerini ve çaresizliklerini gördüğü ve kendiyle çelişmek ve yüzleşmek zorunda kaldığı içsel hesaplaşmalar, sorgulamalar, sancılar....
Aslında hepimiz bir düşüş içindeyiz. DÜŞÜŞ, kötü geliyor kulağa değil mi?
.
Bilirsiniz uykuda bile düşeriz o boşluğa. Uykuda, hayalde, gerçekte bir düşüş ki hiç bırakmaz peşimizi...
Kitaba gelecek olursam da Clamence'nin kırılma yaşadığı ve duyduğu kahkahanın aslında birgün hepimizin, içimizde duyacağı bir vicdan sesi olduğu gerçeği... Belki bizim de vicdanımız alay ederek düşmemizi bekliyordur bir köşede...
.
Kitabın dili ağır olsada, okurken bazen zorlansamda asla bırakmak istemedim.Tekrar tekrar okumak isteyeceğim, ve her okumamda da bana farklı duygular hissettireceğine inandığım kitaplarım arasında çoktan yerini aldı bile.
Sükûnetle Yaşayıp Coşkuyla Ölmek
“Dünya sana verecek ne dert, ne zevk bulabiliyor, dünyayı perişan ediyorsun.”
İnsanlar vardır. Bir de başka insanlar vardır. Yazarlar vardır. Bir de ‘başkalarını’ yazanlar vardır. Bu başkalarını sokaklarda yürürken, lokantada yemek yerken, okulda öğretmenin sorusuna cevap verirken, bir bankta oturup denizi seyrederken ve hayatın daha nice
