"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
(8 Mart)Kadınlarımıza ithafen...
Kadınım ben!
Benimde duygularım var.
Bende doğdum,
Bir ana ve babadan.
Bende çocuktum.
Daha onbeş idi yaşım.
Bilmezdim evlilik ne
Ben evcilik sandım.
Öyle zamanlar tehlikelidir Şemsettin.
Ya gel cebime saklan ya bırak şapkana saklanayım
Kim vurduya gider insan fırsat yok ki kendimi savunup aklanayım
Bir ara sen de biliyorum kedilerden korkuyordun
Çünkü kendini işkembe zannediyordun
Böyle bir şey ben de atlattım,
İskemle sandım kendimi bir süre
Üzerime oturacaklar diye korkulardaydım.
Ama sonra
“Bugün artık “Almayı da Öğrenme” vaktidir”
Kendimden özür diliyorum..
Yaşadığım süre boyunca hep merhametimin arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada bıraktım.
Kimseden bir şey beklemedim, doğrusu bu sanıyordum çünkü.
Yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı içimde sakladım, sustum bastırdım olsun dedim insanlık bende kalsın.
Ben en iyisini yaşatayım ki istemeye yüzüm olsun dedim.
Verdim, hep
Anneciğim
Kışın kar yağdı mezarına
Üşüyorsun şandım
Yaz güneşi vurdu toprağına
Sıcaktan terliyorsun sandım
Kapanıp mezarına sarıldım
Hissediyorsun sandım
Çok ağladım
Üzülüyorsun sandım
Biraz gülsem, seni
Unuttuğumu düşünürsün
sandım
Seni öyle çok özledim ki
hisseder de
Her gece rüyalarıma gelir sandım
Ne hasretin dindi ne sen
GELDİN.
Sandım ki; çok sevmek çaredir ölüme.
Ölmedim!
Aşk ölüsü geçti üzerimden,
Yusef Masadow