İnsan davranışlarının ve ilişkilerinin gerçek anlamı ancak çaba göstererek anlaşılır.Mesela biri ölür ve sen bunu anlayamazsın. Gömülür, hâlâ bir şey hissetmezsin. Toplum içinde yas tutar, ağırbaşlı bir ciddiyetle önüne bakarsın ama evde esner, burnunu kaşır, kitap okursun; aklına ölmüş olan ve yasını tuttuğun kişiden başka her şey gelir.Dışarıya karşı belli bir duruş sergilersin, ciddi ve vakursundur ama içten içe hayretle hiçbir şey hissetmediğini, olsa olsa suçluluk duygusuyla karışık bir memnuniyet ve rahatlama duyduğunu fark edersin. Ve kayıtsızlık, derin bir kayıtsızlık.Bu bir müddet böyle sürer; günlerce, hatta aylarca. Dünyaya kendini farklı gösterir ve gizli bir kayıtsızlık içinde yaşarsın. Ve sonra, çok sonra, bir yıl sonra, ölen kişinin burnu düştüğünde, bir gün sokağa çıkarsın, başın döner ve bir duvara yaslanırsın; çünkü anlamışsındır. Neyi mi? Vaktiyle seni ölen kişiye bağlayan duyguyu. Ölümün anlamı mı. Toprağı tırnaklarınla kazıp ondan kalan ne varsa çıkarsan bile bir daha asla gülümsemesini göremeyeceğin, dünyadaki bütün bilgelik ve kudret bir araya gelse onun, yani ölen kişinin sokakta karşına çıkıp sana gülümsemesine yetmeyeceği gerçeğini.Ve ordu kurup yeryüzündeki bütün toprakları fethetsen, onun da bir işe yaramayacağını.İşte o zaman bağırmaya başlarsın. Ya da belki bunu bile yapmazsın. Sokağın ortasında, bomboş bir kafayla kalakalır ve dünya anlamını kaybetmiş, dünyada yapayalnız kalmışsın gibi bir eksiklik hissedersin.
Zaman zaman kafamızı sudan çıkarıp gözlerimizle kıyıyı arıyorduk. Fakat hiçbir yerde kıyı görünmüyordu. Sonuçta hayatta her şeyin bir biçimi olmalıdır; isyanın bile.
Gerçek daima basittir ve insanı sakinleştirir.
Ne huzursuz,ne de sabırsızdım.Dar gelen elbiseleri ya da işte terbiyesini aldığımız her şeyi çıkarıp atmak gibi bir duyguydu.
Sayfa 281Kitabı okudu
Sorular şunlar: Kimsin sen? Gerçekten ne istedin? Gerçekten ne biliyorsun? Neye sadık kaldın, neye sadakatsiz oldun? Neye ve kiminle cesurca ya da korkak davrandın? Sorular bunlar.
Sadece insanlar ve her insanın içinde bir tutam doğru insan var ama kimsede, bizim diğerinden beklediğimiz ve umduğumuz şey yok. Kusursuz insan diye bir şey yok ve o mutluluk veren, harikulade tek adam aslında hiç var olmadı. Sadece içlerinde ışık kadar moloz da olan insanlar…
Baş ağrısına ilaç verebilirsin. Ama başının ağrımasına neden olan ruhundaki şeyin yanına bile yaklaşmak mümkün değildir.
Sayfa 114Kitabı okudu
Tartışmaya bile açmadığı kendi doğrularını anlatırken …
Sayfa 56Kitabı okudu
Ah Tanrım , yaşamak ve insan olmak ne zor !
Sayfa 25
İnsan bu kadar çok sevmemeli, kimseyi bu kadar çok sevmemeli, kendi çocuğunu bile. Her sevgi , had safhaya varmış bir bencilliktir.
Sayfa 19
Bazen düşünüyorum da insan her şeyi yapabilir, sadece mümkün olduğu için, iyi ya da anlamlı olmasına gerek yok.
İnsanın hayatta neye hakkı olduğunu öğrenmesi uzun zaman alır.
En sefil duygudur: Birinin eksikliğini hissetmek. Etrafına bakar, anlayamazsın. Elini uzatır, bir bardağa, bir kitaba dokunursun. Her şey yerli yerindedir, eşyalar, kişiler alışık olduğun zaman planı: Dünyayla ilişkin değişmemiştir. Fakat işte bir şey eksiktir.
Konuşmak ya da sessiz kalmak sadece ağızla değil, aynı zamanda ruhla da yapılır.
..hayatta her şey gerçekleşmeli, her şey yerini bulmalı.