Valide sultan ve kraliçesi buldukları hatunun hakkında gereksiz yere baskı yapmasında sıkılmaya başladım. Bilim ile kitapla ilgilenmeyen hatunla olmaz. Müzik konusunda tek bir kanala saplanmış ve o kanalın saçma sapan amerikan şarkıları çalan müzik kalite yerlerde sürünen şarkıların hastası olan insanla olmaz. Gereksiz yere alınan ve trip atan hatunla olmaz. Aşırı kıskanç hatunla olmaz. Eve et olması kaldıramayacak kadar vegan hatunla olmaz. Oyun oynamama karışan hatunla olmaz. (Süresi kısımda kesinlikle karışabilir ona itirazım yok ama süreyi 10 dakka gibi tutarsa olmaz. :D) Akşamları saçma sapan dizilere ömrünü veren hatunla olmaz. Değişken ruh halimi kaldıramayacak hatunla olmaz. Yüksek sesle konuşan ve insanları bağırarak sindirmeye alışmış insanla olmaz. Sayısal zekası 0 olan hatunla olmaz. Bu arada olmaz içinde sanırım kapıda kaldım. :D Evde yaşam belirtisi olarak sanırım kedi , köpeğe doğru gidiyorum. :D
Beni dilediğin gibi kurtar Allah'ım. Düşünüyorum da ölümü; saatlere, günlere, haftalara, aylara bölüp sadece zaman kazanmaya çalışıyormuşum. Tek yaptığım, yüzleşmekten korktuğum için ona çeşitli isimler vermek olmuş.
Ölüme, bazen anne demişim, bazen baba demişim, bazen de sevgili. Hiçbir zaman yeteri kadar zaman yok. Artık, kendimle görücü usulü tanışmak istiyorum Hurşit abi.
Çünkü, ben kendimin tekrarıyım. Ben yaratıldığım çamuru bataklığa çeviren ve o bataklıkta boğulan bir yaratığım. Çünkü ben, içi zifiri karanlık olan ama karanlıktan korkan bir yaratığım. Gecenin binbir türlü hali var Hurşit abi.
Bazen iç sesimi dinlemek istiyorum ama görüyorum ki sanırım iç sesimi dinlemek için bir de iç kulağa ihtiyacım var.
İçimdeki adalet duygusu, çürümüş anayasalarıma köpek oluyor. Bir vicdan mahkemesi var ki içimde, bütün hakimlerimi satmışım Hurşit abi.
Ben aslında, gönlümü dünya'dan almaya gelmişim.
Gündüz ile gece arasına sıkışıp kalmış gönlüm, halbuki ben, geceyi yaşadığımı düşünüyordum, meğersem sabaha ulaşmak için gecenin içinden geçmeyi becerebiliyormuşum bir tek.
