Yine o dönemlerden birindeyim bir süredir.. Yok saymaya çalışıyorum.. Belki başarabiliyorum belki başaramıyorum bilmiyorum ama etrafa yansıtmamaya çalışıyorum.. Ama yine aldığım nefeste boğuluyormuş gibi hissediyorum.. Ağzımdan çıkan her kelime her hece boğazıma takılıyormuş gibi... Geçer hep geçti bir şekilde yine geçer.. Ama finallerim de
Önceki gün bana söylediklerini düşündüm. Gece boyunca bunu düşündüm. Sonra bir şey farkettim ve derin bir uykuya daldım; seni de hiç düşünmedim. Neyi farkettim dersin ?
Sen daha çocuksun. Konuştuğun şeyler hakkında en ufak bir fikrin yok. Önemli değil.
Sen Boston dışına hiç çıkmadın.
Sana sanat hakkında bir şeyler sorsam bana her kitaptan özetler
biz kadınlar tarafından büyütülmüş bir erkek nesliyiz. başka bir kadının aradığımız şey olduğunu hiç sanmıyorum.
Aristoteles gibi bir insandan dersler almasa İskender, Büyük olabilir miydi..
Hiç sanmıyorum.
Bazen bilmiyorum doğru mu yaptım yanlış mı yaptım. İçim rahat hissettiği şekilde yaptım. Ama kalbim kırıldı neden? Karşımdaki de insan çünkü. Herkes ben kadar düşünüyor mu sanmıyorum. Ama ben düşünüyorum ben buyum. Bana bir adım gelene gidemeyecek olsam bile onun için bı kere daha düşünen biriyim. Ama istemeden olmayacağını da biliyorum. Neyi isteyeceğini biliyor musunuz derseniz bilmiyorum.
Şu an sadece kalbim kırık... Aklım karışık... Duygu hissediyor muyum ? Umarım.
Hayat bu inişli çıkışlı yalanlı yanlışlı devam ediyor. Sanırım bazen çok düşünmemek gerekiyor.
#kendikalemimden
Mücadele En Baştan Verilir
Halk yahudileşmemiş. Market reyonlarında ki ürünlerin çoğu yahudi ürünü ve ülkeyi yahudi pazarına çevirenlerin bu katliamların yaşandığı yakın zamana kadar bile ticareti kesmemeleri asıl sorundur. Yoksa reyondaki bir ürüne ufak bir çocuğun el uzatıp tatmak istemesi, o an ki tüketim talebine karşılık aile fertlerinin çoğunun marka patentinin kime hangi ülkeye ait olduğunu düşünecek durumda olacağını sanmıyorum.
Eğer bir mücadele verilecekse öyle o ürünü bu ürünü boykot etmekle olmaz. Mücadele çoğu bilinçsiz 60 kuşağı ve sentezinin olduğu, eğitimi düşük bir bir halk kitlesinin boykotlarıyla sonuc alınmaz. Sonuc verilmiş olsaydı şuan Starbucks kafeler tıklım tıklım olmazdı ve şuan bütün restaurantlarda kola şişeleri kasa kasa tüketilmezdi. Kalite ürün üretmek bir yana üretemiyoruz bile...
Sorunların başında başta tarım ve hayvancılık olmak üzere 3.sınıf hizmeti bitirip 1.sınıf sınıfı hizmet sektörüne atlayıp kısa bir sürede çağ atlatacağız hayali vardı ve sonuç ortada... Banker Maho'nun sizi Münih'e götüreceğim deyip İstanbul'a götürmesi gibi bir hikayeye dönüştü. Türkiye'nin para politikası şuan ortada ve üretimi olmayan bir halkın parası her gün yabancının cebine girmeye devam edecektir. Her gün daha da fakirleşiyoruz bu gidişle daha da fakirleşmeye devam edeceğiz...
Dediğim gibi mücadele reyonlara ürün dizip, millete almama konusunda nefsini terbiye edercesine sorumlu tutmakla olmaz. Mücadele en baştaki adamla başlar ve en arka sokaklara kadar yankılanarak devam eder. Biz buna kitlesel mücadele diyoruz....
