Can sıkıntısı denen meret semtime hiç uğramamıştır. En yoksul anımda dahi uğraşacak, kendimi eğlendirecek bir şey bulurum. Elimi kolumu bağlasa, gözümü örtseler; kulağımı tıkayıp, burnumu koparsalar ı ıh, fayda etmez. Kapanır düşünürüm, hayale hülyaya dalarım. Hem bundan daha zevkli bir iş mi var?