Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Murat Çalık
Murat Çalık
@sapsair
Şair
204 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Sinerji, bütünün parçaların toplamından büyük olması demektir." Başta bu söylemi ters anladım. Kendimce mantığını dahi oturttum. 1+1+1>3 dedim, çünkü denklemin sol tarafında daha çok veri, daha çok emek vardı. Ama sonra, tanımı doğru anlayınca bakış açım değişti. Bu sefer 3>1+1+1 oldu. Parçalardan oluşmuş bir bütün, bloklardan,
İlk defa bir antoloji okudum. Bir şiir antolojisi. Çağdaş Türk şiirini 19. yüzyıl sonu, 20. yüzyıl başından alıp 80'lere kadar getiriyor. Sonrası ikinci ciltte sanıyorum.
Kitabın yazarı Mehmet Fuat. Hani şu bileklerini keserek intihar edip, kanarken kanı ile hissettiklerini yazan deli. Okuyunca adamı, bayağı da akıllıymış diyorum. Kim bilir neydi derdi?
Antolojinin girişi Türk şiir tarihi açısından önemli. Tarih derken, geçmişi, ne yaşanmış, ne badireler atlatılmış, ne gelişmeler görülmüş Türk şiirinde onu kastediyorum.
Ahmet Haşim ve Yahya Kemal ile açıyor sahneyi yazar. Üniversitedeyken şiir dersinde de hocam, bu ikiliyle açmıştı çağdaş Türk şiirini. Türkçe şiir diyordu o gerçi. Dildeki sadeleşmeyi vurgulayarak.
Araları dolduran şairler haricinde, serbest nazım öncüsü Nazım Hikmet ve Garip akımı öncülüğünde Orhan Veli önemli yer tutuyor.
Cahit Sıtkı, Behçet Necatigil ve İlhan Berk ise bu kitapla tanıdığım şairler. Tanıdığım derken, elbet müstakil şiirlerini okumuşumdur bu şairlerin. Lakin ilk defa onları kalburüstü tanıyacak miktarda şiirlerini okudum ve notumu aldım: Bu şairler okunacak!
Tabii antolojinin birinci cildini bitirmiş olmam ikinci cilde gebe kaldığımız anlamına gelir. Bunu verdim, onu aldım. Bakalım ne zaman açarız kapağını alimallah.
O
Ruç
A
Ru
OBA
İl
gi
n
Okur Takip Önerileri
Can Reisin daha önce birkaç kitabını okumuş beğenmiştim. O zamanki düşüncemle Yücel'i kendime daha yakın buluyordum. Şimdi ise ondan bir nebze daha uzaklaştığımı fark ediyorum. Can'dan uzaklaşırken Canan'a vardım, vazgeçmedim yine Can'dan.
Bazı şiirleri nedense anlamsız, savruk ve yazılmasa da olurmuş gibi gelirken, yine birçok şiirinde büyük bir ustayı okuduğumun farkındayım. Elbet uzun vadede hatmedeceğim şairlerdendir, vesselam.
Dubrovski adını hep babamdan işitirdim. Şaka yollu anneme böyle seslenirdi. Nerden bilebilirdim bu ismin Puşkin'in bir karakteri olduğunu? Dubrovski bir intikam hikayesi. Lakin içinde çokça aşk da barındırıyor. Kahraman Dubrovski bir tür Dadaloğlu. Hikayenin sonu, beklediğim gibi bitmiyor.
Puşkin'in bundan önce Erzurum Seyahatnamesi'ni okumuştum. Sanıyorum az ve öz yazan bir ağabeyimiz. Şu sıra Ruslara bi kanım kaynıyor sanki. Napsam şu kütüklerden birine mi başlasam, Karamazov Kardeşler ile Savaş Barış hep yüzüme yüzüme bakıyor.
Kitap bir denemeler, anekdotlar, hatıralar derlemesi niteliğinde. Arthur Conan Doyle ile Chaplin'den, Osmanlı padişahlarından, Cumhuriyet döneminden, velhasıl tarihin içinden cımbızladığı anlatılar ile tarih birikimini aktarmış Usta. Diğer kitapları gibi bu da, kendini hızlıca okutturuyor. Kütüphanedeki son kitabını da okudum. Bakalım bir sonraki buluşmamız ne zamana? Sanıyorum 27 kitabı var toplamda Şensoy'un. 270 de olsaydı bu sayı, o külliyatı bitirme arzusu söner miydi sanırsınız?
Peyc nambır 84 diyor, benimki niye 47 sayfa kardeşim? Süper bir şair keşfettim. Doyamadım okumaya. Az yazmış herif. Kaleminin mürekkebi mi bitti acep, nola? Yahu başka kitabı da yok ki kütüphanede okuyayım, ne güzel şiirler bunlar Rabbim.
Onur Ünlü'nün şiirinde dikkatimi çekenler:
1- Dil ile oynaması. İyi oynuyor hem de. Sentaksı bozuyor, ünlü uyumunu bozuyor, kelimeleri komple bozuyor. Yapboza çevirmiş herif bazı şiirleri.
2- Çok acayip bağdaştırmalar yapıyor, dur bi bakıp örnek vereyim meyeyim memeyim.
3- İlk ikisinin karışımı.
4- Yazar ve şairlere sıkça gönderme yapıyor, başka göndermeler de var, pek göndermeci, döndürmeci, dondurmacı bir yazar ve şair ve sair...
Orhan Veli. Canım şairim. Gözümü şiire, onunla açtım. İstanbul'da yaşamıyorum şu an ne yazık ki, lakin durur durur İstanbul'u dinlerim. Pek önceydi, çok da değil gerçi birkaç sene. Duydum, okudum ki Orhan Veli, Nasreddin Hoca hikayelerini yazmış hem de şiirle. Nazım derler bilirsiniz. Merak etmiştim o vakit. Şimdiye nasipmiş kütüphanede denk geliş.
Aldım kitabı, bir çırpıda bitirmedim. Yazacağım İngilizce Nasreddin Hoca hikayelerine kaynaklık etsin istedim. Ama baktım olmuyor böyle. Yatırdım bir gün enine boyuna, okudum bir çırpıda, şimdi eski yerinde kitaphanede.
Ezop milattan önce yaşamış bir köle. Kölelikten azad edilince; kendini eğitime, anlatıcılığa, masala vurmuş. Kralın parasını çalıp halka dağıtınca bir gün, tutmuş kral, Ezop'un boynunu vurdurmuş. Sözlü dönem tabii o dönem. Öyle karton, kağıt hak getire. Dilden dile, gönülden gönüle, sayısı 500'ü geçen masalları olduğu söylenir. Bilmem, efsane mi gerçek midir?
La Fontaine'den sonra ustasını da okumuş olduk böylece. Gerçi bu kitapta masallarının kaçta kaçı ola? Bilinmez. Ama Batı kanonunun masal türünün temel taşlarını az buçuk yerleştirmiş olduk. Darısı Andersen ve diğerlerine.
Selçuk Aydemir'in senaristliğini ve yönetmenliğini pek severim. Kardeş Payı, İşler güçler, Çalgı Çengi gibi yapımlarını severek izlemiştim. Kütüphanede bu kitap elime geçince açıp bi hızlıca göz gezdirdim. Önsözünde çocukken Ferhan Şensoy'un kitapları ile tanışıp, bir iki gecede külliyatın büyük bölümünü okuyarak hayran kalıp, büyüyünce ben bundan olucam sözlerini okuyunca kitabı okumaya karar verdim.
Okuyunca da gördüm ki pek akıcı bir dille pek tatlı bir hikaye anlatıyor Selçuk. Yaptığı mizah Ferhan Usta kadar güldürmese de ona yakınsıyor. Zaten kendi de böyle söylüyor, beğenmezseniz beni Ferhan Abi'yi okuyun, neyi becerememişim görün diyor. Hoş Ferhan Şensoy ayrı bir çıta. Onu yakalamak kime nasip olabilir ki?
Ferhan Şensoy'dan ziyade bir Umut Sarıkaya havası yakaladım kitapta. Özellikle Selçuk'un ailesi ile olan diyalogları sürükledi beni o tarafa. Kitaptan alıntılar yapmadım ama keşke o çok güldüğüm yerleri alıntılasaymışım diyorum şimdi. Neyse, şu alıntı özelliğini daha efektif kullanırsam iyi olacak, vesselam.
Hamlet'ten sonra okuduğum ikinci kitabı oldu reisin. Kuru Gürültü bir güldürü. İçinde çokça entrika, söz oyunu, zeka parıltıları ve laf sokmalar barındıran bir komedi oyunu.
Karakterine büyük sözler verdirip daha sonra sözlerini yedirmesi, bir maskeli balo dahilinde okurun gördüğü lakin karakterlerin göremediği yalanlar söyletmesi, karakterlerin birbirlerine komplolar kurması ve olay örgüsünü romantizm ve komedi ile bağlamasıyla çok şey öğrendim reisten. Selam ola.
Richard Feynman adını duyduğum lakin tanımadığım bir fizikçiydi. Bir gün YouTube'da maddenin katı, sıvı ve gaz hallerindeyken; özellikle bir halden diğerine geçişte atomların hareketleri üzerine yaptığı bir konuşmada kendisine denk geldim ve hayran kaldım. Hayran kalmamın sebebi anlatımı, anlatırken yaşadığı mutluluk, ve anlattığına olan hayranlık idi.
Bu olaydan birkaç ay sonra ise kütüphanede elime geçirdim bu kitabı. Fizik yasaları üzerine eğlenceli bir anlatı diyebilirim. Karmaşıklığı ve matematikselliği dolayısıyla insanı sıkma potansiyeli fevkalade yüksek olan Fizik ve konuları, Feynman'ın anlatımı ile bir hikaye, bir masal havası kazanıyor.
Peki kitapta neleri anlatıyor? Mesela yer çekimi yasası. Bunun kuantum yasalarına uymadığını söylüyor. Hiçbir yasaya yüzde yüz doğrudur gözüyle bakamayacağımızı anlatıyor. Elektromanyetikten, yansımaya, ışıktan enerjinin korunumuna birçok yasayı irdeleyip günlük hayata endekslemeye çalışarak okurda bir farkındalık ve bilinç oluşturma derdinde Feynman.
Aklımda kalan en sarsıcı nokta ise şu oldu: Diyor ki üstad, neden evrenin çok küçük bir yerinde, çok kısa bir anında gerçekleşenleri anlamak ve çözümlemek için sınırsız sayıda bilgisayar mantık ve hesaplamalarına ihtiyacımız var ki? Neden böyle bir şey oluyor? Düşünmek lazım. Neden acaba?
Çehov'u ilk defa okudum. Kapağında da yazdığı üzere 9 kısa oyundan oluşuyor bu kitap. Çoğu komedi, iki tanesi trajedi sanıyorum. Elbet sevmekle birlikte dikkatimi çeken iki unsur şunlar oldu:
1- Çehov komediyi sinir bozukluğundan çıkarıyor. Yakaladığı bir damarı kaşıya kaşıya ilerliyor. Bu da bir noktadan sonra güldürüyor insanı. Tekrarlar, üstelemeler, inat ve ikircimli yaklaşım ile komedinin temelini atıyor Anton.
2- Kadın karakterler ve onların davranış biçimleri dikkatimi çekti ayrıca. Kadınların git gelli ruh halini ustalıkla yansıtıyor yazar. "Hayır"ın aynı zamanda "Evet" demek olduğuna bir vurgu bu.
İlerleyen zamanlarda Çehov'u okumaya devam edeceğiz elbette. Şimdilik, vesselam.
"Glass" includes English poems of Pelin Batu. I had known her from the talks with İlber Ortaylı and Murat Bardakçı. But I didn't know that she was a poet also. I found the book in the library and started to read. It has a special taste. There are the translations on the next pages also, from Güven Turan, Nazmi Ağıl and Zafer Ildız.
What caught my attention mostly are the name of colours, stones, places and references to some eras. She knows a lot and she knows how to convey her ideas. I really like this beautiful woman's poetry.
Murat Menteş'i ilk olarak Beşiktaş Memphisto'da okumuş hiç beğenmemiştim. Sonradan öğrendim ki o kitap (Yani 'Fink') yazarın seci tekniğini denediği deneysel bir ürünmüş. E tabii ben secili kafiyeli durdurak bilmeksizin ilerleyen o kitabı hiç sevmedim ve Menteş'in üslubunun bu olduğunu düşündüğümden daha sonra hiç okuma, bakma gereği duymadım.
Geçenlerde kütüphanede elime geçti bu kitap. Bir iki sayfa okuyunca gerisi geldi. Farklı, ilginç bir dili var. Özellikle girişte. Yaptığı benzetmeler ve seçtiği kelimeler kendini okutuyor. Kurguyu da beğendim. Bir yerde aha çatladı diye düşündüğüm kurgu, peşi sıra yaptığı ataklar ile toparladı. Hoşuma gitti bu. Bir de şiirlerine bakayım bu adamın, vesselam.
