"Umberto Eco'nun Gül'ün Adı adlı romanının sonunda yakılan kitaba üzülen kaç kişi vardır bilmiyorum ama Saraybosna'daki savaş sırasında camları kırık evinde soğuktan donarak ölen bir şair vardır. Şairden uzun zaman haber alamayan arkadaşları evine giderler. Kapı açılmayınca kırmak zorunda kalırlar, evin içinde gördükleri manzara karşısında diken diken olan tüyleri soğuktan taş kesilir. Çünkü şairin ayakkabıları bile ayağında değildir. Sonradan anlaşılmıştır ki soğuktan donmamak için yakmıştır onları ama evinin duvarları kitap dolu olan şair, bir tek kitabını bile yakmamıştır soğuktan donacağını bile bile."
Sayfa 14 - Yanan Kütüphaneden Doğan KitapKitabı okuyor
Gözlerin ipekyoludur ömrümün
Gözlerin tarihçesi yaşayıp öldüğümün
Ihlamur ağaçların altında bir Saraybosna hatırası
Sen Ben ve Deniz. Bir de rüzgarın örttüğü gençliğimiz
Rüya bu, oturur konuşurmuşuz
Sen Ben ve Deniz. Sen Ben ve Deniz ...
Sayfa 550 - Kırmızı Kedi Yayınevi - Birinci Basım: Şubat 2015, İstanbulKitabı okudu
Hayat yalnızca yaşadığını bildiğinde kıymetlenir.
Sayfa 109Kitabı okuyor
Şimdi her şeyi baştan öğreniyorum. Bu mayıs, bereket kelimesinin anlamını öğrendim. Ağaçların altındaki çayırda o kadar çok kiraz vardı ki gönlümce, sadece güzel, sulu kirazlar toplayıp yiyerek gezdim. Seçme imkanı, bereket budur.
Saraybosna, şimdi bizim için de bir sımsıcak türküdür, bir hazin ağıttır. Yüzyıllardan beri Türk'ü dile getiren bir yanık türkü.
Avrupa'da yıkılmaktan kurtulan köprülerimizden bazılarına, 20. yüzyıl sanat tarihçileri hep hayranlıkla bakıyorlar. Yugoslavya'da Mostar Nehri üzerine en zarif ölçülerle kondurulan Mostar Köprüsü, Türk'ün sanat şaheserleri arasında.
Fransız yazarlardan A. Poullet, Mostar Köprüsü için şunları yazmış: "İnşasının, emsaliyle mukayese kabul etmez cür'eti karşısında sarsıldım. Venedik'in mimarî harikası sayılan Realte'den bile genişti." Avusturyalı yazar Michel'in duygularıysa şöyle: "Taş kesilmiş bir hilâl... Bütün dünyada eşi olmayan bir şaheser!"
Sayfa 14 - Yakın Plan YayınlarıKitabı okuyor
Bazen öyle kalpsiz muamelelere maruz kalıyor ki insan; hakkını aramak, derdini anlatmak, hatta öfkelenmek bile istemiyor. Üzülüyor yalnızca. Bir insan bir insana bunu niçin yapar, merak ediyor. Milenko Yergoviç'in Saraybosna Marlborosu'nu hatırlayın: "İnsanın kalbi, yalnızca doğru yere hafifçe vurduğunuzda yumuşarmış."
Sayfa 6
Sanki Hiç Olmamış Gibi..
Bir şehrin sadece o andaki mutluluk ve huzuruna odaklanmanın, insanı aslında ne çok yanıltabileceğinin canlı bir örneğidir Saraybosna.
Uçmak uçmak uçmak geçiyor..
"içimden buhara geçiyor. tifis, tahran geçiyor. beyrut, saraybosna, marakeş geçiyor.
içimden kadim medeniyetin bir yapısında aniden bir toz zerresi olmak geçiyor. diyar diyar gezmek
durmamak. beklememek. rüzgarın estiği yöne doğru.. belki, yani mümkün olsa geçmişe doğru.. içimden yünusla, pir sultan abdal'la, galib dede'yle dost olmak geçiyor. sonra hacı bektaşlarla, somuncu babalarla,
erzurumlu emrahlarla tanışık olmak geçiyor. İçimden şeyhülislam yahyâlarla, ibrahim hakkılarla.. adını
unuttuğum, saymakla yetiremeyeceğim onca güzel insanla aynı mecliste olmak geçiyor. aynı mecliste olup aynı dertle gözyaşı dökmek geçiyor. uçmak, uçmak, uçmak geçiyor. koca bir medeniyeti karış karış bilmek
geçiyor.
kâh bir cami duvarında bir çiniyle arkadaş olmak, kâh bir kuş evinin tepesinde kuşların arasına karışmak
çekiyor içim. içim, türklerin mavisine, doğu'nun capcanlı renklerine boyanmak çekiyor içim, en çok pamuk şeker yiyen bir çocuğun yüzündeki tebessüm olmak çekiyor."