Çook Güzel Bir Anı...
Geçen pazar günü Ankara kalesine çıktık, geziyoruz. Sare balımla bir kaç fotoğraf çekerken, tahminen 70 yaşlarında bir hanımın bizi izlediğini fark ettim. Hanım gayet açık giyimli, saçları sarıya boyanmış, makjaylı biriydi. Çektiğimiz fotoğraflara bakarken yanımıza yaklaştı ( biraz kötü hissettim çünkü genelde giyimimden dolayı çok kez kötü sözler duydum, yine öyle olacak diye düşündüm). Fakat hanım gülümsüyordu. 😌
-Ne kadar güzelsiniz dedi.
Bende ona; "sağ olun,sizde öylesiniz dedim."
Küçük hanım çok güzel fotoğraf çekiyordu, gözümü sizden alamadım kusura bakmayın deyince, "estağfurullah teşekkür ederiz" dedim.
Sonra şu güzel soru ile muhatap oldum.
- " sizinle tekrar karşılaşmamın olasılığını çok merak ediyorum ve bunu çok isterim, sizi çok sevdim." dedi...
Dünya küçük, inşallah tekrar karşılaşırız, bende çok isterim deyince, gözleri dolu dolu bunu duyduğuma çok sevindim dedi...
Birbirimize dua edip ayrıldık..
Şunu düşündüm; elhamdülillah, biz kimseyi (dış görünüşünden vs.) kınamayacak hassasiyete sahip olmaya çalışıyoruz. Müslüman'a yakışan da budur. O hanımda sadece kıyafet olarak benden farklıydı ama kalbinde kin, öfke, kınama yoktu. Rabbime çok şükrettim. Çünkü bu yaşıma kadar ilginçtir ki, hiç böyle bir tepki ile karşılaşmadım. Böyle gönlü güzel insanlar hep vâr olsun. Çok isterim, gönülden istenmiş tekrar karşılaşma duasının kabul olduğunu ve uzun uzun o hanımla muhabbet etmeyi...
Canım Allah'ımm, âmin. :)
Şeyh Gâlib'in şu dizelerini aşamıyorum: "yine zevrâk-ı derunum kırılıp kenare düştü / dayanır mı şişedir bu reh-i seng-sâre düştü.."