Geceyi severim, beni benimle yüzleştirmek için sessizleşir. Sakinleştirir mesela.
Gündüzü de severim, yeni bir güne başlatır sonra da geceyi getirir ardından.
Bazen yürek dayanmıyor işte bazen güçsüzleşiyor. Ama yine de elbet bir gün deyip ümitlendiriyoruz kendimizi ve yaşamaya devam ediyoruz. Hiç bir şey olmamış gibi.
Tamam gelme.
Bende başka bir "hikâye" bulurum kendime.
Sen gibi olmasa da...
O'nu da başka severim.
İnkâr etmem varlığını,
Bende meşgul ettiğin yeri kopartır, "eksik yaşarım".
Bir daha aynı yerden kimseyi sevmem.
"Bir insanı sevmekle başladı her şey!" sözü doğru ama günümüzde insanları anlamak da sevmek de gittikçe zorlaşıyor. Belki bir zayıflık, belki bir kaçış ancak ben çareyi insanlara kuş bakışı bakmakta buldum.