İmam Gazali
Derviş sarık sarıp giydi cüppeyi
Zannetti böylece çözdüm her şeyi
Gönlü dünya derken, yüzlük tesbihi
Elden düşürmeden çekti bir ömür
Sayfa 180 - Destek Yayınları
Sonuç olarak, bugünkü Ârsarı, Salır ve Sarık boylarının içinde rastlanan Gazanlar'ın çok eski Türk (Türkmen) boy olduğunu, bu boyun Türkmen kanını Tatar (aslında Kırım Tatarları) Bulgar, belki de Çuvaş, Macar halklarının kanıyla karıştırmış olabileceğini yani akraba olabileceklerini unutmamalıyız.
Bugün Müslüman'a düşen borç, acıda pişmek, acıda erimektir.
Her şey aşk meselesi!.. Aşk, cüceyi dev, aşksızlık da devi cüce yapıyor.
Çok büyük bir lütfu ilahi içindeyiz. Seni birisi çarşaflı olarak görse bu tam müslümandır diyor.
Bir erkeği de sakallı, cübbeli görseler bu tam müslümandır diye düşünür. Cübbe, şalvar, sarık, çarşaf ne büyük İslâm nişanı. Milletin seni beğenmesi için bu nişan kaybedilir mi? Millet beni beğenmeyecek diye çarşaf giymiyorsun, erkeklerde sakal bırakmıyor. Milletin beğenmesinden ne çıkar? Cenneti yok ki seni beğenip cennete koysunar, cehennemi yok ki sana kızıpta seni cehennerre atsınlar.
-Mahmud Ustaosmanoğlu (k.s) / Efendi Hazretlerimizin Sohbetleri 4
Sayfa 375Kitabı okuyor
Evliyanın görülmesinde Allah’ı hatırlatan husus giyilen cübbe ve sarılan sarık yahut uzun sakallar değildir. Onların görülmesiyle Allah'ın (c.c) hatırlanması kalbi ve ruhani olgunlukları ve üzerlerindeki Allah’ı tanımadaki derinliklerindendir.
Türkmenlerde Sarık, Arsarı, Kırgızlarda Sau, Sarı Bağış, hepsinde de sarı kelimesi vardır.
Dinin sembolü türban,sakal,sarık,cübbe değildir arkadaşlar..Dinin sembolü ahlak,adalet,akıl,ilimdir. Aklınızda bulunsun.
Üstad Bediüzzaman Said Nursi
Ruhsatlarla değil, azimetle amel eden, başındaki sarığı cebren çıkarmak isteyen Ankara Valisi Nevzat Tandoğan'a "Bu sarık, bu başla beraber çıkar! Ben sizin ecdadınızı temsil ediyorum. Başından bulasın Nevzat!" diyen Üstad'a selam olsun.
Sayfa 49 - Hüküm KitapKitabı okudu
Köpek Kalbi 
Mihail Bulgakov ile tanışma kitabım oldu. İlginç kurgusuyla dikkatimi çeken bir eserdi, okumak bugüne kısmetmiş. Çarpıcı kara mizah yeteneği olan yazarımız kitabında Sovyet Rusya eleştirilerinde bulunmuş. Kitabın yasaklanmış olması, konusu dışında da daha dikkat çekici kılıyor.
Bundan sonrası spoi bulundurur!
Sokak köpeğimiz Şarik yaralı durumundayken, Profesör Filipoviç tarafından evine götürülüp iyileştirmesini okuyoruz başlarda. Beslediği Şarik'i ameliyat eden profesör hiç beklemediği bir sonuçla karşılaşır. Köpek insana dönüşmektedir ve Filipoviç'in tahammül sınırlarını aşan arsız, yüzsüz, kaba saba bir karakteri vardır. Ama bu kötülük insan kalbinden gelmektedir...
Filipoviç pişmanlığıyla (sayfa 110) şu sözleri söyler,
"Nasıl bir işin altından kalktım biliyor musunuz, akıl alır gibi değil. Şimdi insanın sorası geliyor, neden diye? Fevkalade bir günde dünyanın en tatlı köpeğini alıp insanın tüylerini diken diken eden böyle bir musibet dönüştürmek için mi?"
Severek ve biraz da şaşkınlıkla okuduğum bir eser oldu. Okuyacak olanlara keyfili okumalar dilerim.
Mağribi kelleleri !!! Haçlı Seferleri ..
… bu sarık biçiminde, küçük tıkız francaları pek severdi.
Bunlar, belki haçlı seferleri devrinden kalma, gotik çağı yiyeceklerinin son örnekleriydi; gürbüz Normandiyalılar, sofrada, meşalelerin sarı ışığı altında, tatlı şarap güğümleriyle dev gibi jambon ve sucuk yığınları arasında, yutulacak Mağribi kelleleri zannederek karınlarını bunlarla doldururlardı.
Eczacının karısı da, dişlerinin pek bozuk olmasına rağmen, o tıkız francalaları, tıpkı eski Normandiyalılar gibi, kahramanca tıkır tıkır yerdi;
bu nedenle, Mösyö Homais, şehre her inişinde, karısına bunlardan getirmeyi hiç ihmal etmezdi, hep Massacra sokağındaki meşhur börekçiden gidip alırdı.
Sayfa 328 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bugün, dâvaya bakılacak, karar verilecek bir gün değildir. Bugün, mahkeme için sarık sarılacak değil, borç ödenecek bir gündür. Bugün, buhranlar geçirilecek bir gündür. Bugün, ziyan günüdür. Bugün, belalı bir gündür, bugün alınmadığı halde verilecek bir gündür.
Sayfa 298 - Milli Eğitim Yayınları 1952 BaskısıKitabı okudu
Umutsuz değilim, sadece gerçekleşmiş olaylarla bugünü kıyas ettiğimde geleceğin bugünden daha iyi olmayacağı, bilakis daha kötü olacağı açık şekilde görülüyor. İnsan kıymetinin neyle ölçüldüğünü bir düşünün. Ahlakın ve namusun sadece cinsellik ile ilişkilendirildiğini bir düşünün, kul hakkının hangi teviller yapılarak yendiğini, hangi ulu ve uhrevi gerekçelerin kul hakkına meze edildiğini bir düşünün. Fesli zangoçları ve fötrlü hainleri düşünün. Bir de Yesevi'nin sarığını ve Kuvva-yı Milliye'nin kalpağını düşünün. Sarık fese döndü, kalpak fötre döndü ve biz ümmiliğimizi yitirdik. Tekrar ümmi olabilmek için yok olmak gerekiyorsa bunu göze almadan gerçekten Türkiye'yi sevmekten bahsedilebilir mi?
Sayfa 37
