Papatya
@sarikmisra
Sen bırak tutunmayı dünya bizi sarmalar
Lise
7 June
20 reader point
Joined on February 2021
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sen gelsen bana,
Ben gelemezken.
Sarsan beni,
Ben saramazken,
Ve güneş batar,
Ay doğarken...
Reader Follow Recommendations
Ayağa kalkmam benim için bir mucizeydi. Kendimi çok ama çok büyük bir şey başarmış gibi hissediyordum. Oysa insanlar için bunun mucizeyle uzaktan yakından ilgisi yoktu. Bana mucize gibi gelen şey, benim mucize dediğim şey başkaları için şu içmekten farksızdı...
Gökyüzü, yalnızca bir yanılsamadır, gerçek gökyüzü bizim içimizdir...
Seni duymak için ses tonunu bilmeme gerek yok.
Ayrıca bir süredir yaşamının etrafını çeviren bu görünmez parmaklıklarının da artık kırılması gerekiyordu.
Krallar sahip olmazlar, sadece yönetirler.
Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana kadar dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağıya sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi.
Bütün alanlar doldurulmuş, Irene kendi evinin bünyesinde yabancı bir cisim gibi olmuştu.
"Hayır bahsettiğim şeyler parlıyor."
" Arılar mı? "
" Yok hayır. Tembellere hayal kurduran küçük altın şeyler. "
" Şimdi anladım yıldızlar. "
En yakınlarıma bile pek yapmadığım bir şey yaptım. O iyilik dolu şişman yanaklarını öptüm...
İnsanın çevresinde ne kadar insan olursa olsun yalnız hissediyor bazen. Yanında olmadan da yanında olan birini istiyor insan.