Akordeon çalıp şarkı söyleyen evsiz bir Sanatçı haksızlığa uğrayıp ücretini alamadığı bir günde şansı yaver gider ve tesadüfen orada bulunan Kral tarafından korunarak övülür. Sonrasında bu Kral'ın sarayına davet edilir ve orada divan üyeleri dahil pek çok farklı insanla tanışır. Akıllıdır Sanatçı, sözleri kullanmayı iyi bilir, yazdığı korridolar beğeni kazanır. Bu arada aşık da olur ama Saray'da kaldıkça çok şey görüp işitir, bir çoğu hoşuna gitmez; Saray'da entrikalara, cinayetlere şahit olur, dedikodular işitir, kararsızlıklara sürüklenir ve nihayetinde övgüler dizdiği güç sahipleri tarafından dışlanır.
Yuri Herrera masalsı bir evren yaratmış kitapta ama bir yanıyla da oldukça gerçek geliyor insana. Sanatçı'nın sanatını ne için kullanması gerektiğini sorgularken, seçimini güçlünün yanında kalmaktan ve ona ne olursa olsun sadık olup methiyeler düzmekten yana kullananların sonunun her zaman bekledikleri gibi olmayabileceğini anlatmaya çalıştığı hissi uyandırıyor.
Yazarın üslubu şimdiye kadar okuduklarımdan farklı, hikayenin odağını kaybetmek işten bile değil ama yine de sürükleyici bir anlatıma sahip. Bunda çevirinin etkisi de büyük olsa gerek.
