Franklar
843 yılında Verdun'da Şarlman'ın üç torununun yaptığı anlaşmayla Fransa, Almanya ve İtalya olarak parçalanan krallık bir daha birleşme imkanına sahip olamamıştır
Sayfa 80 - TİMAŞ
1453 yılına dek Osmanlı hanedanı aslında sadece eşitler arasında birinci (Lat. primus inter pares) idi, yani Osman ve oğullarının mutlak bir hâkimiyeti söz konusu değildi. Gücü kendileriyle birlikte hareket eden Evrenosoğulları, Turhanoğulları ve Malkoçoğulları gibi akıncı aileleriyle paylaşmaktaydılar ve bunlar Osmanlı ailesinin emir eri değil, silah arkadaşlarıydı. Orta Asya göçebe toplulukların “nöker,” Romalıların comitatus, Almanların druhtiz dedikleri bu silah arkadaşlarıyla liderleri Osman arasında karmaşık bir devlet mekanizmasının dayattığı bir hiyerarşiden ziyade saygıya dayalı kişisel bağlar vardı ve bu bağların bir nesilden ötekisine geçmesi ancak karizmatik liderliğin sürdürülebilmesiyle mümkün kılınırdı.
Liderin ölümünün ardından nökerlerin kimseye sadakat borcu kalmayacaktı. Bu merkezkaç (İng. centrifugal) elementlerin artık kendi yollarına gitmemelerini sağlamak kuruluş aşamasında olan ve kurumsal derinliği bulunmayan bu tip siyasi yapılar için en büyük sorundu. Bunu başaranlar imparatorluklar kurmaya muvaffak olacaktı; Hz. Muhammed'in ölümünün ardından Arap kabilelerinin isyanının (Ridde Savaşları, Ar, “redd”den) bastırılması, Moğolların Cengiz Han'ın ölümünün ardından kurultayda seçtikleri yeni liderleri etrafında birleşebilmeleri başarılı örneklerken, Atilla'nın anında dağılan ve Şarlman'ın hemen bölünen imparatorluğu kişisel bağlarla kalıcı siyasi yapılar kurmanın zorluğuna işarettir.
Sayfa 14 - Kronik Kitap 8. Baskı
Başkalarının topraklarını istila eden komutanlardan niçin bu kadar büyük bir saygıyla söz edildiğini anlayamıyorum. Büyük İskender, Anibal , Scipione, Sezar ,Şarlman, Napolyon ve daha bunlar gibi binlerce komutan başkalarının topraklarına el koyup yağmalamaktan başka ne yapmışlardır ?
Sayfa 113Kitabı okudu
