Yapayalnızım ama bir kente inen ordu gibi yürüyorum.
Sayfa 87Kitabı okuyor
Yalnızlık; düşündüklerinizin kafanızın duvarlarına çarpıp tekrar ilçerde kalmasıdır.
Henüz kaybolmuş değil, ben dediği şeyi kaybedemez.
İçine düştüğüm bu topyekûn unutuluşu tadıyorum:
İki kent arasındayım, biri beni bilmiyor, öteki de artık tanımıyor.
Belki de insanın kendi yüzünü anlaması imkansızdır. Belki de bunun nedeni yalnız yaşamamdır. Toplum içinde yaşayanlar kendilerini aynalarda, arkadaşlarına nasıl görünüyorlarsa öyle görmeyi öğrenmişlerdir. Benim arkadaşım yok
Sayfa 36Kitabı okuyor