Öncelikle belirtmeliyim ki bu yıl okuduğum en iyi kitap oldu. Konu işlenişi, bütünlüğü bir ahenkle hafızamda yer edindi ve muhtemelen sonsuza denk kalbimde işlenmiş şekilde derinlere gömülecek. Öncelikle kısaca konudan bahsedeyim. Ana karakterimiz Dantes ve çevresindeki insanların içerisinde olduğu bir ailevi tablonun zamanla düşmanlık, kıskançlık ve umutsuz vaka ile taçlandırılmasıyla güzel ve bir o kadarda karamsarlık içeren bir olaya şahitlik ediyoruz.
Şimdi gelelim kitabın dinamikliğine.Kitap o kadar akıcı bir şekilde başladı ve bitti ki çok şaşırdım, hiçbir bölümde merakın ve heyecanın alt seviyeye düştüğünü hiç görmedim. Kitabı elimden düşüremedim desem daha açıklayıcı olur. Yazarımızın tasvirleri o kadar belirginki her anı adeta beynime işlemiş durumda, bu da kitabı ölümsüz kılıyor diyebilirim. Tabi unutulmaz intikamlara sahne olacak şeyleri saymazsak! Çok fazla konulara değinmek istemiyorum. Bazı bölümler bir tık durağanlaşsa bile ileri sayfalar daima merakı arşa çıkarıcı olaylara sahne oluyordu. Sevgili Dantes'in kitabın başındaki saf, temiz kalbini kitabın sonunda da buluyoruz. Sevgili hapishane dostumuz Faria'yı asla unutamayacağım. Bana kalırsa en can alıcı karakterimizin o olduğunu düşünüyorum.Neyse fazla laf kalabalığı yapmak istemiyorum. Kim kimi aldatmış, kim kime nasıl komplo kurmuş, kim insan kim insan değilmiş, hepsinin cevabı bu kitapta.
Kaos'un Kutsal Kitabı
