Başkalarını soyunup kendini giyinen herkesin güzelliği içindeydiler. Dünyaya açılan iki büyük kapıdan birini yeni bulmuşlardı. Kimse kendini silerek var olamazdı. Ölüme dek süren bir mucizeydi dünya ve insana yalnızca bir ömür bağışlamıştı. Gökyüzü öylesine genişti ki...Ne tuhaf, insanın en büyük hazinesi ona en büyük acıyı çektiren yüreğiydi ve gökyüzünü içine alacak kadar genişti. İnsan bunu ne geç öğreniyordu. 
Şükrü Erbaş