Acı...
Kör bi insanın bütün renklerinin karanlığa esir düştüğü anda değil de o renkleri kaybettikten sonra attığı ilk adımın yok sesinde gizliydi. Bu yüzden ruhu sakat bırakan anlar değil de o sakat ruhla yola devam etmemin kazındığı gözlerime rağmen insanları kendimden uzak tuttuğum buzdan duvarlarım vardı.
Biran yorgun gözlerime baktım, derin bir Kuyu'yu andıran gözlerime yukardan bakan bi insan o kuyunun içindeki suya düşen yansımasını görürdü kuyunun derinliklerinde ne olduğunu o kuyunun dibine inmedikçe bilmez ve bilemeyecekti