İlker
@saudakur
septem sermones ad mortuos
St petersburg
20 Ağustos 1992
80 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
bütün bir öğrenme süreci, gerçekte zaten sahip olduğumuz düşüncelerin anımsanmasıydı. Aslında yeni hiçbir şeyi öğrenmiyor, sadece hafızamızı canlandırıyoruz. Hayat önceden bildiklerimizi anımsama mücadelesidir.
Sayfa 72Kitabı yarım bıraktı
Pyrrhon, felsefesini, mutlu olmak isteyen herkesin sorması gereken üç soru şeklinde düzgünce özetledi:
Şeyler gerçekte nasıldırlar?
Onlara karşı nasıl bir tutum içerisinde olmalıyız?
O tutumu sahiplenen kişiye ne olacaktır?
Sayfa 36Kitabı yarım bıraktı
Okur Takip Önerileri
Depresyon narsisist bir hastalıktır. Depresyona yol açan şey, aşını abartılı, hastalıklı bir şekilde çarpıtılmış bir "kendini referans alma'dır. Narsisist-depresif özne kendinden bitap düşmüş, yıpranmıştır. Dünyasız kalmış, Başka tarafından terk edilmiştir.
Sayfa 10Kitabı yarım bıraktı
Giderek daha da narsisistleşen bir toplumda yaşıyoruz bugün, Libido esasen kendi öznelliğine yatırım yapıyor. Narsisizm kendini sevmek değildir. Kendini seven özne, Başka'yla arasına kendi lehine işleyen negatif bir sınırlama getirir.
Sayfa 10Kitabı yarım bıraktı
Her eş bir ekrandır. Onun üzerine arzumuzun fantazisini yansıtır, bu yansımayla ilişkiye gireriz. Kuşkusuz yansıttığımız şey kendimizden başka bir şey değildir. O yüzden her cinsel ilişki mutlak bir narsisizmdir. Çok iyi kamufle edilmiş bir mastürbasyondur; ensestin şahikasıdır.
Sayfa 84Kitabı okudu
Şöyle düşünelim: Düşünmek, düşünce de insanın ayırt edici özelliklerinden biri, ama “düşünsel ilişki" diye bir şey var mı? Düşünürken yalnızız, düşüncelerimiz sadece bize ait ve "içeride". Bunu bir ilişki biçimine dönüştürürken dile başvuruyoruz. Kuşkusuz "düşünürken" de dil kullanıyoruz, ama düşünceyi paylaşmak için onu bir ifadeye, ya da yeni Türkçesiyle, "sözce"ye (enoncé) dönüştürmeliyiz. Düşünürken kullandığımız dil ise sözcelerden oluşmuyor. Sözce, yani söylenen, ağızdan çıkan ile, kastedilen, meram edilen hiçbir zaman aynı şey değil. Araya bir sözceleme (enonciation), söze dökme aşamasi giriyor ki, o bizim niyetimizden bağımsız; bir yandan bilinçdışımız, öte yandan da dilin gelenekleri, konvansiyonları, kuralları tarafından belirleniyor.
Sayfa 79Kitabı okudu
Bir tartışma, dalaşma ya da münazara sırasında söylemediğiniz, söylemeyi aklınızdan bile geçirmediğiniz bir şeyi söylemekle suçlanmadınız mı hiç? Karşınızdaki yalan söylemiyordu o sırada, onun kafasında yarattığı "siz” kuklası o sözü söylemişti zaten. Bazı insanlar dinlemezler, siz konuşurken bir sonraki konuşmalarını hazırlarlar, o sırada da kafalarındaki “siz” kuklasını konuşturup bir sonraki tiradları için en uygun pası verdirirler. Çok tuhaf gelmemeli bu bize: "Diyalog" denilen felsefi formun yaratıcısı olan Platon'un yaptığı bundan başka bir şey midir zaten? Karşısındaki, "diyalog”u (ikili sözü) mümkün kılacak bir kukladan başka bir şey değildir, ama gereklidir de, yoksa yapılan işin adı monolog olurdu.
Sayfa 80Kitabı okudu