Mutluluk bana göre insanın pozitif ruh halidir. Hayatında yaşadığı pozitiflerin birleşimiyle oluşan ve kişiye iyiyi, iyi olduğunu düşündüren bir ruh hali. İnsanların doyumsuz olduğu konusuna tamamiyle katılıyorum ama doyumsuzluk mutsuzluğu getirmemeli. En azından getiriyorsa da bu bütün insanlara yadsınmamalı. İnsanların kendi çevresini kendisi belirlediği tezine de tamamiyle katılıyorum. Bunların hepsinde bana göre anahtar kelime beklenti. Senin de dediğin gibi insan beklentisini stabil tutamıyor, her zaman yükseği hedefliyor. Bu arkadaş çevresinde de böyle, iş hayatında da her şeyde de. Benim durumum ise şu ; bende ne kadar pozitiflik olursa olsun ne kadar güzel yaşam süreci olursa olsun her zaman içimde bir melankoli var. Melankoli sanki benim parçam ve mutlu olduğum zaman kendime ihanet ediyorum. Evet yukarıda anlattığın şeylerin çoğunu yaşıyorum ve en ufak bir çaba da göstermiyorum. Hayattan ne istediğimi de bilmiyorum, nereye varacağımı, varmak istediğim noktayı da bilmiyorum. Tek bildiğim şey melankoli yani mutsuzluk. Tam olarak sormak istediğimse hocam benim bu halimin bir çözümü var mıdır ? :)