Artık geçmişteki olayların oyuncusu değil izleyicisisin.
Kabullenmelisin, geçmişte böyle şeyler oldu, keşke olmasaydı ama oldu. Kabullenmen ve onu içeri alman, ona elveda demek için ilk adım. Kabullenmediğin bir şey kapıda bekleyecek, sen devamlı onunla zihinsel savaşa devam edeceksin. Biliyorum ilk bakışta zor geliyor bunu kabullenmek, “O kadar savaş boşa mıydı?” diye düşüneceksin. Ama şunu sormalısın kendine, bugüne kadar içsel anlamda verdiğin savaşın senin için bir kazanımı oldu mu? Daha iyi hissettin mi? Ya da geçmişinde ruhunu yaralayan insanlar senin içsel savaşın sonucunda pişman mı oldular? Sanırım bu sorulara cevabın hayır. Peki o zaman ne kazandın ya da kaybettin bu savaştan? İçsel savaşın tek kaybedeni maalesef sen oluyorsun. Bu savaştan sana kalan, içsel huzursuzluk, içinde biriken öfke ve belki bazen kendinden bile nefret etmen oldu. Ama yeterince savaştın, artık geçmişinde böyle bir şeyler olduğunu kabul edip neden diye sormamalısın.
Kötülüğün Dokunuşu
Mehmet Savaş Hocaefendi anlatıyor..
Konya'da askerlik şubesine gittiğimde; biri yarbay diğeri binbaşı iki rütbeli asker vardı. Beni görünce binbaşı selam verdi ve ayağa kalktı: "Buyurun oturun." dedi. Yer gösterdi, öbürü ayakta bekliyor. Binbaşı öbürüne "Bu değerli bir hocadır, tanışmanızı isterim." dedi. Öbürü, "Ben
Bundan yıllar önce ben annem ve babam bir dolmuşa atlayıp bizden 20-"30" km uzaklıktaki büyük amcamın bayramına gitmiştik o zamanlar büyük amcam ile ortanca amcamın arası kırık ve konuşmuyorlardı.Babam 2.Dünya savaşındaki Türkiye misali tarafsız ve herkese zeytin dalı uzatan bir kişiliğe sahip o zaman da ikisin arasındaki küskünlüğe
Arkadaşlar sizlere de savaş kapıda gibi geliyor mu? Rabbim zalimlere fırsat vermesin.Ülkemizden uzak etsin düşmanları…
Yukarıda yeterince kötülük yok mu, toprağın altına bakmaya ne hacet? Savaş kapıda.
Sayfa 79Kitabı okuyor
Kalk! Savaş başladı.
"Kapıda annem duruyordu, çarşıya gidecekmiş gibi giyinikti. Her zamankinden daha solgun görünüyordu; beni hâlâ yatakta yatar, kitap okurken bulduğu için ayıplarmış gibiydi. Ağzını açtı ama daha ilk sözcükte tıkandı, bunun üzerine boğazını temizlemek zorunda kaldı. Acele acele ve tedirgin bir ses tonuyla "Kalk! Savaş... savaş başladı," dedi."
Sayfa 34
Yollara tükürüyoruz şimdi. Sevdiğimizden ayrılıp Boğaz Köprüsü
korkuluklarında kameramanlar bekliyoruz. O babacan doktorlar
yok artık, hastanelerde rehin kalmış bebekler var. Çam ağacını da
kesmişler, yerinde gecekondular varmış diyorlar. Kayınpederler
artık güleryüzlü, devlet ihalesi peşinde, Uğur Dündar’dan
kaçıyorlar. “Yeter ki gel bana senede bir gün” derdi şarkılar, şimdi
“Neremi, neremi” diyor sarı saçlı şarkıcı. Gençlik pop yoluna
gidiyor. Veremle Savaş Derneğimiz var, kızlar, aşkından AİDS
oluyor artık. Arabalar şöyle bir dokunup kör etmiyor, freni patlamış
kamyonlar sokakta oynayan çocukları ezip, evlere giriyor. Döner
bıçağıyla gidiyoruz maçlara, kapıda bıyıklı adamlar bayrak satıyor.
Maçtan önce birlik beraberlik ruhuyla İstiklal Marşı okuyup, sonra
hep beraber birbirimizin sülalesine küfrediyoruz. “Ben tarikatçıların
oyununa geldim.” diyor, yatakta gizlice kameraya alınmış Filiz
Akın saçlı kız, dudaklarımızda banka reklamlarındaki mutlu
çiftlerin sahte gülümsemesi. Sabahları SONY Hi - fi’den Cem
Ceminay dinliyoruz. “Aygaaaz, dı dı dımm” diye inliyor
kulaklarımız akşamın sekizinde. Ölümler artık yüzlerce yetmiş
milyon saniye sürüyor, simsiyah bir kutunun sayesinde. İşin
kötüsü, kanıksadık tüm bunları galiba.
Artık sokaklarda yaşlıları karşıdan karşıya geçiren çocuklar yok,
otobüslerde gazilere ait oturma yerleri de yok. İşin kötüsü artık
gaziler de yok.
Savaş alanında ansızın gelecek ölümü beklemek ..
Bu yaşanan şey, şuurun arkasında kalan o karanlık diyarda o kadar derinlemesine tesir ediyordu ki, alışılagelmiş hayat ne zaman sekteye uğrasa ölüm, işi ikaz etmek olan bir kapıcı gibi kapının önüne fırlayıveriyordu; tıpkı bazı saat kadranlarının üstünde her saat başı açılan kapıda, elinde kum saati ve tırpanıyla belirmesi gibi.
Sayfa 12 - Jaguar Kitap 1. Baskı 2019Kitabı okuyacak
