Mitosun eski hakikatleri şu an, sanki logoi imişler gibi yorumlanıyorlardı, sonunda hayal kırıklığına uğratmaya mahkûm tamamen yeni bir gelişme.
Sayfa 124Kitabı okuyor
İnsan ölmekte olan bir hayvan gördüğünde içini korku kaplar: Sanki kendisi, kendi içinden bir şeyler gözleri önünde yok olmakta, varlığı sona ermektedir. Ama ölmekte olan bir insan, sevilen, değer verilen bir insansa, yok olan hayat karşısında korkunun yanı sıra yüreğinde bir boşluk, bir yara hisseder ve bu yara, fiziksel bir yara gibi bazen öldürür bazen iyileşir; ama dışarıdan rahatsız edici bir temas geldi mi her zaman acır ve içine kapanır.
Sayfa 683Kitabı okudu
Ve son olarak, büyük İmparatorun kahraman ordudan son ayrılışını tarihçiler bize büyük ve dahice bir şey olarak sunuyorlar. Halkın dilinde alçaklığın son kertesi olarak adlandırılan ve bütün çocuklara utanılacak bir şey olarak öğretilen bu son kaçış bile tarihçilerin dilinde bir mazerete kavuşuyor.
Tarihçiler, tarihsel usa vurmanın elastikiyetini daha fazla zorlamak imkansız hale geldiği zaman, yapılan eylemlerin bütün insanların iyi ve hatta doğru dediği şeye karşıt olduğu açıkça ortaya çıktığı zaman büyüklük cankurtaranına başvururlar. Büyüklük sanki iyi ve kötü ölçütünü dışarıda bırakır. Büyük için kötü yoktur. Hiçbir facianın suçu büyüğe yüklenemez.
Tarihçiler bir kez "C'est grand!"³⁹ (³⁹Bu muhteşem) dedi mi, o zaman artık iyi ve kötü yoktur, "grand" ve "grand olmayan" vardır. Grand iyidir, grand olmayan kötüdür. Grand, onların anlayışına göre, kahramanlar denilen bazı özel canlıların niteliğidir. Ve sıcak kürkü içinde, sadece arkadaşı değil, (onun görüşüne göre) buraya onun getirdiği insanları ardında bırakıp eve kaçan Napolyon içinden que c'est grand diye geçiriyor ve yüreği rahat.
"Du sublime (kendinde süblime bir şeyler görüyor) au ridicule il n'y a qu'un pas,"⁴⁰ (⁴⁰ Yüce olmakla gülünç olmak arasında sadece bir adım var.) diyor. Ve tüm dünya elli yıl tekrarlıyor. "Sublime! Grand! Napoleon le grand! Du sublime au ridicule il n'y a qu'un pas."
Kimsenin aklına, iyi ve kötü ölçüsüne vurulamayan bir yüceliği kabul etmenin kendi hiçliğini ve ölçülmez küçüklüğünü kabul etmek olduğu gelmiyor.
Sayfa 676Kitabı okudu
Klasik 
Stefan Zweig əsərlərindən biri amma biraz daha bəsit sanki. Həmişəki kimi savaş və sevgi temalı bir əsər.
Əziyyətlə həkim olan biri öz müdirinin evində yaşamağa başlayır və bu zaman onun həyat yoldaşına bəzi hislər bəsləməyə başlayır hansı ki , qadının da Ludwig ə qarşı hisləri olur. Daha sonra bu həkim 2 il yaşadığı yeri tərk etməli olur və bu 2 il , 9 ilə qədər uzayır. Bu sırada həkimin müdiri ölür və həkim də bu 9 il ərzində evlənib həyat qurur. Daha sonra isə bunlar yenidən görüşür və o sevgi hisləri hələdə var olub olmadığı sorğulanır.
Savaş buydu demek ki! Anormal olan şeyleri nasıl da normalmiş gibi görmeye başlamıştık. Kendimizle, savaşla, kısacası her şeyle alay ediyorduk. Her şey yolundaymış gibi olaylara mizahi bir gözle bakıyor, adeta başka bir direniş sergiliyorduk. Yaşananlar sanki savaş değil de bir masal gibiydi. Direnişin 'bin bir geceye" sığdırılan bir masal. Kadınlar her gün makyaj yapıyor, erkekler ise yolunda gitmeyen her şey için fıkralar uyduruyorlardı. Her yerde, her şeyde gizli bir direnişimiz vardı...
Diyor ki: sen de sınavlara gizli çalış nazar değmesin
18. Tüm savaşlar aldatmacaya dayanır.
19. Saldırırken sanki böyle bir imkânınız bulunmadığına, gücünüzü kullanırken sanki hareket etmediğinize, yaklaşırken sanki çok uzakta olduğunuza, uzaktayken de sanki çok yakında bulunduğunuza düşmanı inandırmalısınız.
Sayfa 15 - Panama YayıncılıkKitabı okudu
"Sanki Atatürk'ün gidişi ile insanlığa en yakışan şey, barış da yara almış, savaş rüzgarları esmeye başlamıştı."
Sayfa 52
Nerdeyse her zaman savaştan konuştuğumuza dikkat etmişsinizdir tabii. Konuşacak başka bir şeyimizin olmayışından değil bu, bundan başka hiç bir şey bizler için bu kadar güçlü bir ilgi uyandırmıyor da ondan. Başka bir nedeni daha var: Savaş sırasında herbirimiz kendi kişiliğinde her çeşit insanlık deneyimini toplamıştır sanki; bu yüzden, ne zaman herhangi bir şeyin sözü geçse, savaş sırasında olmuş herhangi bir şeyi kesinlikle çağrıştırır dinleyen birisine; o da başlar söze böylece. Bu da konuşmayı savaşa getirir tabii.
Rahat yatakta ölmek sanki değil mi tasa?
Savaş ve er meydanı bize mezar olmalı.
Sayfa 44 - Ötüken Neşriyat - 35. BasımKitabı okuyor
