tarih boyunca halkların başka toplumlardaki totaliter düzenleri eleştirdikleri, buna rağmen kendi ülkelerindeki ırkçı, şovenist ve totaliter sistemleri destekledikleri çok görülmüştür barışı koruyan hep bizim silahlarımız, tehdit eden ise başkalarınınkidir.
“Harcama kendini!”derdi babam.
Ama harcıyordum hepsini. Son damlasına kadar. ihtiyacım kalmayacak insanlığıma zihnim sona erdiğinde... Bir ülkeden çıkmadan, sınıra yakın yerlerde ülke parasından kurtulmak için gereksiz eşyalar satın almak gibi. Eskileri fakire vermek gibi. Ben de içimde kalan son insani duyguları, davranışları dağıtıyordum sağa sola.
Sayfa 276Kitabı okudu
”Birisi bana ‘Seyahat etmek neye yarar, insan kendisini hiç terketmiyor ki!” demişti.”
Reader Follow Recommendations
solucanı ortasından bölersin, iki parça da kendi yoluna gider kişi,
zeus dan güçlü, ama solucandan zayıf
tek kalmaya yargılı.
mezarlara bile teker teker giriliyor
‘’tuhaf’’
Daha nen olayım isterdin,
Onursuzunum senin!
Olgunlaşma, kimseye ve hiçbir şeye güvenmemeyi öğrenmektir.
Yalnız bir opera
''çıkılmış bir yolun ilk durağında bir mevsim bekledim durdum. çünkü ben aşkın bütün çağlarından geliyordum.
sanırım lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu yüzündeki küskün kedere,
gür kirpiklerinin altından kısık lambalar gibi isyan gözlerine
çerçevesine sığmayan munis, sokulgan, hüzünlü resimlerine
lirik sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu''
unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. o kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.
İletişim yayınlarıKitabı okudu
Bazı kucakların sıcaklığında öğreniyorum ısınmasını
Yıllar önce okuduğum işe yaramaz bir kitaptaki tek işe yarar cümle şuydu ‘’ insanın kullandığı ilk alet başka bir insandır.’’
YkyKitabı okudu
Yalnızlık
Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkla yiyen, kemiren yaralar.
Sayfa 15 - YKYKitabı okudu
Ahmet Arif’ten Leyla Erbil’e
Ben ki 29 yaşındayım. Ama binlerce yıldır seni arıyor, hasretini çekiyorum.
Sayfa 17 - İş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
