Reader Follow Recommendations
Ne zor
yazgıların kavuşması delirirken bir gökyüzü
tenha bir aşk birikintisinin terkisinde
Gittin
Her gün bir bardak su döküyorum dünyaya
Köse Xintas şöyle sürdürüyor sözünü:
“Zaman su gibi geçer,ölüm acısı nedir ki
Yolda gördüm bir gün,
O beni görmedi”
Bir sabah içimi sana uzatıp
Bunu eski haline getirebilir misin? demiştim
Üzerinde “kazanacağız”yazan bir duvarın dibinden sana sesleniyorum
Elbette kazanmayacağız
Elbette kazanmayacaktık
Ayakta tedavi edilen bir hasta gibi
Ben bu ayrılıkta üzerime düşen her şeyi yaptım
Yürüdüm
Su içtim
Kafa salladım
Dedim tanrım artık taburcu et beni
Veda ettiğim her şeyin tam ortasında kaldım
Kardeşim;
İnsan eski bir evini boşaltırken nasıl derin bir gariplik duyar,henüz ben çöl ortasında iken işte bu garipliği hissediyorum.
Güz düşer acıyla tanışır
Sesini hüzün bürür ozanın
Bir şiir kalır, kalırsa eğer
Bir de kanayan çığlığı gülün
