Daha otuz yaşına gelmemiş, kimseye karışmadan hayatına devam eden, kimseye ve kimsenin hayatına dokunmamış olan Adalet, bir gün ölümcül bir hastalığa yakalandığını öğrenir. Bu haber ve duygu ile iç muhasebesine başlayan Adalet hayatında ki tüm hesapları incelemeye başlar ve ilk günahını ne zaman işlediğini düşünerek ilk günahı olan mahalle arkadaşını aramaya başlar...
Tüm bu arama çalışmalarında kendi iç dünyasını da tanımaya başlayan Adalet, hem kendisiyle hem de dünya ile barışır ve yaşadığı hayatın kıymetini anlar.
"Bir hayatım daha olsa, korkmadan dokunmak için yaşardım onu. Bir keklik besledim ellerimle, varsın uçsun sonunda. Bir çiçek büyütürdüm, varsın solsun sonunda. Bir omuz ısıtırdım, varsın gitsin sonunda. Dokunurdum. Ben eriyene dek, o eriyene dek, biz hiçleşip karışıncaya dek bu derin boşluğa, dokunurdum. Ama yok bir hayatım daha. Bir hayat daha yok. "
#nerminyıldırım #tavsiyekitap
