BEN DEĞİLDİM
"Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebebsiz ağlamaya.
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendine aşk içinde yaşamaya..
Bunu bilen ben değildim."
Sayfa 70 - YKYKitabı okudu
Varoluşun dayanılmaz hafifliği sebebsiz değil !
.
Yaşadığı yeri terketme arzusundaki insan mutsuz bir insandır.
.
Hayatımız boyunca defalarca kıyısından dönülerek yaşanan durum
...Oysa benim eskiden sık sık gülmek için sebebim olurdu. Şimdiyse sık sık, sebebsiz bir kahkahayla gülüyorum, anlarsınız ya.
Sayfa 131 - YKYKitabı okudu
Bilgelerin öğütleri sebebsiz değildi. Ne de olsa saçlarını Mirza Mihemed'in değirmeninde ağarmış değillerdi. Yas, inleme, medet ve kıyımlar içinde bilge olmuşlardı.
"Beklemek tüm anlamın kendisiydi, bekler ve düşünürdü, boşuna olmazdı, hiçbir şey boşuna olmazdı, boşuna değildi, sebebsiz, yersiz değildi, bekliyordu ve beklediği gelecekti."
Sayfa 14
Sebebsiz yere kaçmaz insan!
Sayfa 85Kitabı okudu
Bir gece, yatağında uyuyordun..
Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
Ve karanlıklar içindeydi odan…
Seni gören ben değildim.
Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebebsiz ağlamaya.
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya..
Bunu bilen ben değildim.”
Bir aksam-üstü pencerenden bakıyordun
Ağır ağır, yollara inen karanlığa.
Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..
O geçen ben değildim.
Bir gece, yatağında uyuyordun..
Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
Ve karanlıklar içindeydi odan...
Seni gören ben değildim.
Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebebsiz ağlamaya.
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya..
Bunu bilen ben değildim.
Bir kitap okuyordun dalgın..
İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda.
Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..
O ölen ben değildim..
Sebebsiz yere sevdim seni...
Sebebsiz yerede silerim..🥀💙
Akşam olup da ortalık kararınca içime sebebsiz bir hüzün çöktü.
"Türklerde seri katil yok. Bizden seri katil çıkmaz!"
"Seri katil"dizilerden, flimlerden, kitaplardan aşina oldugumuz bir sözcuk grubu.
Yurt dışında bolca örneği bulunur. Hatta onlar işi bizden daha üst seviyeye çıkarıp bu seri katilleri tarihe bile yazıyorlardı.
-Peki tarihe geçmese bile Türk seri katiller varmıydı?
-Bunu demek zor. Gönül isterdi ki olmasın ama malesef ki var.
-"Tanrıdan rol çalmak" derdi eski bir arkadaşım. "Birini öldürmenin anlamı budur."-
Ahmet Ümit
İnsan öldürmek insani bir eylemdi. Herkes her an katil olabilirdi. Gerçekten ve içten "Ben insan öldürmem" diyebilen kişi sayısı çok azdı hatta bence hiç yoktur.
Kim ne derse desin öldürmek insanın doğasının gerğiydi belki...
"En korkutucu cinayetler sebebsiz işlenenlerdi"
Herkes katil olabilirdi ama birini öldürmek için sebebiniz olması gerek. Hangi şartlar altında bir insanı öldürebilirsiniz. Bunu düşünürken illa bir "Ama" bulacaksınız. İşte ama öyle bir grup var ki bunlar cinayetleri işlerken hiçbir sebeb, neden aramadan sadece öldürmek için öldürüyorlar.
İşte bu kitapda bunları anlatıyor.
Eğer böyle şeylere ilginiz varsa kesinlikle ölmeden önce okunacaklar listesine eklemelisiniz.
İyi Günler!
Paylaşırsanız sevinirim (:
