Sabitlenmiş gönderi
Varoluşun ana fikri deneyimlemektir, her şeyi bilmek değil. Bilgi ancak deneyimlediklerini analiz etmeyi geliştirdiğinde ve diğer deneyimleyenleri yargılamayı kestiğinde işe yarar kıvama gelir. Yani varoluşun katmanlarını anlamak için araçtır bilgi, ulaşılması gereken bir amaç değildir. Çünkü önemli olan bilmek değil, anlamaktır.
“Yâ Rabbi! Mağlup oldum.. Bana yardım et!” (el-Kamer, 10)
“Nedamet ateşiyle dolu bir gönülle, nemli gözlerle tövbe et! Zira çiçekler güneşli ve ıslak yerlerde açar!..” Hz. Mevlana
Reader Follow Recommendations
Ben Rabbime gidiyorum. O bana doğru yolu gösterecek. (es-Saffat, 99)
“Kur’an-ı Kerim‘in ayetlerini, Hazreti Peygamber’in hadisi şeriflerini okumadan evvel kendini düzelt. Gül bahçelerindeki güzel kokuları duymuyorsan, kusuru bahçede değil gönlünde ve burnunda ara.” Hz.Mevlana
247 syf.
10/10 puan verdi
·
Liked
Çünkü bir uygarlık kendi keşfetmediği teknolojinin kullanıcısı olursa kölesi olur.
İnsan kendi varoluşundan daha büyük bir şeyin parçası olduğunda Tanrı’ya yaklaşırdı.
Sanki yaratılışın ana amacı mutlu olmakmış gibi ciddi bir yanılgı var.
Güç değildi insanı yücelten şey, güçsüzlüğüne rağmen özünü koruyabilmekteki kapasitesiydi.
Yargılayarak tükettiğin fikirlerin yerine yenilerini üretebiliyor musun?
Bilginin davranışa dönüşüp dönüşmediğini ölçer hayat.
Yargılamak varoluşa aykırıdır. Her varlığın mutlak bir Tek’ten geldiği bir mekanizmada yargılamak en büyük saygısızlıktır.
Numi benim yanımda ancak bir uydu olabilir, bense ancak bir güneşle birleşebilirim.
Senden daha üstün bir fikri fikirle yenemezsin, o fikrin kendini yabancı hissedeceği bir şey seçmelisin.