Oda buram buram sefalet kokuyordu.
Tarihi yaşayan bir şey haline getirmeye gerek yok. Tarih zaten yaşayan bir şey, tarih biziz. Siyasetçiler, krallar ve kraliçeler değil. Tarih herkestir. Her şeydir. Şu kahvedir. Kapitalizmin, imparatorluğun, köleliğin tarihini sadece kahveden söz ederek bile anlatabilirsiniz. Burada oturup kağıt bardaklardan kahve yudumlayabilin diye dökülmüş kan ve çekilmiş sefalet akla ziyandır.
Matt Haig
Ah , mutluluk ışığı sever, biz de dünyayı şen sanırız; ama sefalet kendini vakurca saklar, biz de sefalet yok sanırız.
Ben bir embriyonu, bir başlayışı, dünyanın bütün nimetlerini ve olanaklarını içimde taşıyorum... Burada olmasaydım, nerede olurdum! Ben "ben" olmasaydım, kişisel görünüşüm ve bilincim "ben" olmayan her şeyden beni ayırmasaydı, ben kim, ne ve nasıl biri olurdum! Vücut yapımız! Bizi zorlayan isteklerin kör, süslenmiş, zavallı ve acımaya değer bir biçimde dışarıya vurması! Bu isteğin zamansız ve mekânsız bir gecede dilediği gibi hareket etmesi ve yaşam bulması, insanı bir zindanda, aklın titreyen ve sallanan o cılız aleviyle birazcık aydınlanan bir zindanda aç ve sefalet içinde bırakması kuşkusuz çok daha iyidir!
Sayfa 719Kitabı okudu
Bazen Gazze'yi düşünüyorum
Nasıl yaşıyorlar ; bu kadar acı , korku , sefalet insanı delirtmeye yeter.
Kanunlar ne kadar çoğalirsa sefalet de o kadar artıyor. Sefalet ne kadar çoğalirsa kanunlar da o kadar artıyor.
Sayfa 119Kitabı okudu
Tarihi yaşayan bir şey haline getirmeye gerek yok. Tarih zaten yaşayan bir şey. Tarih biziz. Siyasetçiler, krallar ve kraliçeler değil. Tarih herkestir. Her şeydir. Şu kahvedir. Kapitalizmin, imparatorluğun, köleliğin tarihini sadece kahveden söz ederek bile anlatabilirsiniz. Burada oturup karton bardaklardan kahve yudumlayabilin diye dökülmüş kan ve çekilmiş sefalet akla ziyandır.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Yanlız bir şeyi bilmeyeceksin ve de bilmek isteyemeceksin: Sefaletini kendinin yarattığını, her saat, her gün, durmadan; çocuklarını anlamadığını, daha cesaretle doğrulmaya fırsat bulamadan onların belkemiğini kırdığını; sevgiyi çaldığını; kendine köpek beslediğini! Sen ve senin gibiler toplumsal sefalet yüzünden topluca ölünceye dek, yüzyıllar boyunca yolunu şaşıracaksın ve yolunu kaybedeceksin; varlığının dehşeti, kendini kavraman için bir ilk zayıf ışığı yakıncaya dek. Ancak ondan sonra yavaş yavaş ve dikkatli el yordamıyla dostunu, sevgi, emek ve bilgi adamını aramayı öğreneceksin, bulmayı öğreneceksin, anlamayı öğreneceksin, saymayı ve onurlandırmayı öğreneceksin. Ondan sonra yaşamın için kütüphanenin boks maçından daha önemli, ormanda düşünce yüklü yürümenin geçit töreninden daha iyi, sağaltmanın öldürmekten daha iyi, öz bilincin milli bilinçten daha iyi ve alçakgönüllü olmanın ağzını vatansever ya da daha başka bağrışlarla doldurmaktan daha iyi olduğunu anlayacaksın.
Sayfa 75Kitabı okuyor
Ne yazık! Tekrar ediyorum, ister İtalyan ister Fransız olalım sefalet hepimizi ilgilendiriyor.
Nasıl bilmeliydi insan yaşadığını ? Yağmurda ıslanan saçlar yada üşüyen parmaklarlamı belkide yüzüne çalınan rüzgarlamı ihanet olur muydu yağmurun altında şemsiyeyenin altına saklanmak ? İhanet etmiş olmazmıydı insan yaşadığı yaşam duygusuna sefalet diye laf atarak.
"Tüytopa öyle sert smaç vurur, onu öyle hızlı havalandırırdı ki, raketin darbesiyle fişek gibi süratlenen tüytopun, anne babalarımızın akıl almaz beklentilerinin ve dünyamızın ansızın paramparça olup başladığımız yere, soykırımcı bir diktatöre tabi olduğumuz o açlık ve sefalet günlerine dönmek zorunda kalacağımız yönündeki paranoyalarının oluşturduğu, bizi boğan o güç alanını delip geçtiğine yemin edebilirdik. "
Sayfa 42
Kirli Yüzlü Melekler
'' sayende sayebân olduk istanbul şehri
sayende sebil olduk aç kaldık sefil olduk
yıldızlar dem çekti güvercinler gibi başucumuzda
ve yaktı perişan eyledi sine-i sâd-pâremizi
saplanıp hançer misâli bir hilâl
sokaklar serseri biz serseri
yüksekkaldırım da
bir cezayir şarkısını dile getirdi plâklar
cadde-i kebir: bütün ışıklarını yakmış