Piskopos Myriel'in Jean Valjen'e kelebek dokuşu, kendisine hayat vermişti. Ölü bir adımın bedenine ruh üflemesiydi. Bir hırsızlık uğruna toplum içinden adı şanı kirlenen ve her tarafta bu kara lekeyi kaderin bir cilvesi gibi kendisiyle taşıyan ve her gittiği yerde horlanan Jean hırsızlıktan valiliğe yükselmesine ve kalbini, ruhunu kötülükten arındırmsına rağmen o herkesin gözünden kötüydü. O artık kendine yapılan kötülere rağmen hep iyilik ile karşılık verdi çünkü şunu iyi biliyordu kötülüğe iyilikle karşılık anca kötülüğü yok edebilirdi. Şunu anlamak gerek ki iyilik iyilikle çoğalır. Piskopos Jean'in hayatını kurtaracak ve daha sonra Jean da yetim ve işkence gören Cosatte'nin hayatı kurtarması zincirleme bir iyiliğin etkileşimin sonucu olacaktır. Unutmayın ateş su ile söner!
...Kitap Önerisi...
Victor Hugo’yu anarak ve onun ‘’Notre Dame’ın Kamburu’’ adlı eserini bir kez daha yaşatarak –bilirsiniz bir eser tekrar tekrar okundukça ve tekrar tekrar hakkında konuşuldukça uzun yıllar yaşayacaktır.- çıktığımız yolculuğun bu şimdiki durağında da Victor Hugo’dan çok uzaklaşmayalım istedik.
Öncelikle Hugo’nun ‘’Notre Dame’ın Kamburu’’nda da
Tormesli Lazarillo, İspanyol edebiyatına ait yazarı belli olmayan bir klasik. Beğeniyle okuduğum; 81 sayfadan mürekkep olan bu eser, Can Yayınları tarafından 2015 yılının Eylül ayında yayımlandı. İspanyolca aslından dilimize çevirisi, Ertuğrul Önalp ve Arzu Aydonat tarafından yapıldı. Kısa ve sürükleyici bir eser olmasının yanı sıra, yazıldığı
Klasik eser dediğin böyle olur dediğim, muazzam bir kitabın daha sonuna geldim. Tam bir başyapıt. Dönemin Fransız yönetimini cesur bir şekilde eleştirmiş bir eser. Bazı yerler okuyucuyu sıkabilir çünkü kahramanın geçeceği yerler, tanışacağı kişiler veya hayatını etkileyecek olan olaylar ile ilgili öncesinde çok fazla bilgi veriliyor. Jean Valjean adlı bir kürek mahkûmunun yıllar sonra özgürlüğüne kavuşmasıyla (gerçek bir özgürlükse tabi) olaylar başlıyor ve tüm adaletsizlikler, yolsuzluklar bu kahramanımızın etrafında şekilleniyor. Eski bir kürek mahkûmu olması hayatını inanılmaz derecede zorlaştıracaktır. Bu mahkûmiyete sebebiyet veren olay ise küçükken bir ekmek çalmış olmasıydı. Peki toplumun hiç mi suçu yoktu? Bana göre çok fazla. Kaynakların dağıtımındaki adaletsizlik giderilse belki de böyle bir durum yaşanmayacaktı. O döneme baktığımızda kanunların sadece zenginlerden, soylulardan yana olduğunu görüyoruz. Yasalar her şeye uydurulabilir sözü zaten durumu net bir şekilde gözler önüne seriyor. Devrim, sefalet, aşk, sadakat, ihanet, adaletsizlik ve daha bir çok konu kitapta çok güzel bir şekilde işlenmiş. Herkese keyifli okumalar dilerim :)
Naçizane :))
Bir ekmek çalmakla tükenen bir hayat ve bu tükenen hayatla canlanan nice hayatlar. Bir ekmek çaldı diye 19 yıl hapis yatan ve yıllarca bu kimliği ile dışlanan bir adam... Yıllar sonra hapisten çıkan Jan valjan kendisini evine alan bir piskoposun eşyalarını çalar fakat adam öyle iyi kalplidir ki onun çalmadığını ve kendisinin hediye ettiğini söyler. İşte tam da burda başlıyor hikaye gördüğü bu iyilik karşısında afallayan Jan valjan bundan sonra bambaşka bir kimlikte ve bambaşka bir adam olacaktır. Ne yazık ki kör talihi onu yalnız bırakmaz hep kimlik değiştirmek ve başka yerlere gitmek zorunda kalır. Fakat jan valjan gittiği her yerde insanların hayatlarına dokunmaya devam eder. 8 yaşındayken kurtardığı küçük kız onun tek dayanağı olur ve onun hayatında çok büyük bir yer eder. Hikaye her ne kadar jan valjan'ın hikayesi gibi görünüse de sadece jan valjanın değil onun hayatına dokunduğu bir çok insanın hikayesi. Kitaptan ne çıkarttım dersek ;şöyle diyebiliz evet bir insan hata yapabilir fakat o insan kötü diyemeyiz iyi ve kötü kavramını neye göre bir sıfat olarak kullandığımız çok önemli burda. Ve şöyle de bir şey var ki eğer bir insan açlıktan ölmeyi bekleyen yeğenleri için bir ekmek çalmışsa burda suçlu o kişi değildir benim gözümde o çocuklar orda açlıkla boğuşurken hiç umurlarında olmayan etrafında ki kişilerin suçu ve günahıdır. Bu tabi ki şahsi fikrim.
Yazardan okuduğum ilk kitap. Augusto adında birisinin başından geçenleri anlatıyor. Yazar kitabın baş karakteri olan Augusto'ya kitabın ön sözünü de yazdırmış. İlginç bir durum bu.
Çeviri konusunda biraz sıkıntı yaşadım. Can Yayınları çevirisini Behçet Necatigil yapmış. Sürekli "Allah korusun! Allah bilir!" gibi ifadeler ver Müslüman olmayan bir yazarın kitabında. Keşke çeviri böyle olmasaydı.
"Sefiller"den sonra bana hitap eden klasik bulmakta zorlanıyorum.
Herkese iyi okumalar.
