“Acaba şu ismin vech-i tahsisi nedir? Ve niçin şivesiyle zikrederler, hayvan lisanıyla etmiyorlar?” Kalbime geldi: Şu hayvanlar çocuk gibi çok nazdar ve nazik ve insana karışık bir arkadaş olduğundan, çok şefkat ve merhamete muhtaçtırlar. Okşandığı vakit, hoşlarına giden taltifleri gördükleri zaman, o nimete bir hamd olarak, kelbin hilâfına olarak esbabı bırakıp, yalnız kendi Hâlık-ı Rahîminin rahmetini kendi âleminde ilân ile, nevm-i gaflette olan insanları ikaz ve “Yâ Rahîm“ nidâsıyla, kimden medet gelir ve kimden rahmet beklenir, esbap-perestlere ihtar ediyorlar.
Sözler - Bediüzzaman Said Nursi
bize ne zaman merhamet eden, şefkat gösteren, ilgi duyan, karşılıksız seven biriyle karşılaşsak, duvarda asılı olan yangın baltalarını kaptık, saldırdık. yangın çıkar diye korktuk... yangın çıkar diye... yangın.
şampiyonluk maçında kırmızıdan atılmak bizimkisi...
konser verirken şarkıyı unutmak...
araba yıkadık işte, peşinden yağmur yağdı.
aşılarımız tam değil, hiçbir zaman da tam olmadı.
"Sen lazımsın bana. Öyle tek bir gün değil, her gün. Sevgine ihtiyacım var ama öyle göstermelik değil yürekten. Sarmaşığın sarıldığı gibi dolan bana ama zehirleme, yaşatmak için gel. Öpmeliyim seni bir annenin evladını öptüğü gibi, güven ve şefkat dolu..."
"Öfke ile merhamet, şefkat ile cezalandırma hissi insanda aynı anda bulunur. İnsana düşen, bütün bu zıt duyguları yerinde ve gereken dozajda kullanmak ve ortaya zıtlardan bir âhenk dantelası çıkarmaktır."
H. K.
Hayal gücümün (sonradan) geliştirdiği kurgular arasında usandıklarım da
oldu, ama ne canımı sıktılar, ne de beni küçük düşürdüler. Hem ayrıca, imkânsız sevgililer
size sahtekârca gülümsemez, yalandan şefkat göstermez, küçük hesaplarla cilve yapmaz. O
sevgililer asla bırakıp gitmez ve bizim için hep vardırlar
"yeni doğmuş bir bebeğe karşı hissetmemiz gereken duygu, hasta ya da güçsüz insanlara karşı hissettiğimiz şefkat duygusu değil, yaratılış esrarı karşısında duyduğumuz hayret ve hürmet duygusu olmalıdır."
maria montessori