Şehitler ölmez…
Peki kimler, neler ölür?
Yarın tanısan birlikte gülüşeceğin o delikanlının
neşesi ölür.
Aynı yerde çalışsan kanka olacağın o delikanlının
dostluğu ölür.
Barda sarhoş; olsan çılgın gibi dans edeceğin o delikanlının hevesi ölür.
Maça gitsen birlikte heyecanla tezahürat yapacağın o delikanlının coşkusu ölür.
Politika tartışsan çayına iddialaşacağın o delikanlının inancı ölür.
Tanısan kardeşin kadar seveceğin o delikanlı ölür.
Sana bir bakışıyla âşık olacağın o delikanlı ölür.
Osmanlı zayıf düştüğünde, dün, kuzey batı topraklarında çeteciler, komitacılar, kaynaşıp duruyordu. Yarı haydut, yarı politacı çeteler... Bunlar köyleri basarlar, harmanları, ağılları ateşe verirlerdi. Dağa adam kaldırılardı. Baskınların çarpışmaların ardı arkası kesilmezdi. Hatta şehirlerin içlerine kadar sokulurlardı.
Bugünkü güneydoğunun, dünkü kuzeybatıdan farkı ne? "Şehitler ölmez!" Lafı yetiyor mu? Sen ölmez demeye devam et! O çocuklar artık hayatta değil, bir. Adamlar Ankara'da oturuyor, iki...
Zihin başka şeylere kaydı mı, gözler görmez olur. İyi bir ruh incindiğinde tepkisinin daha çok derinden olması gerekir
Kimse hiçbir şeyi küçümseyemez, küçümsersen, tehlike daha da büyür ve çabuk gelir.
Ben izindeyken, bizim oralardan şehit düşmüş bir çocuğun cenaze merasimine katıldım. Olup bitenleri uzaktan izledim. İnanır mısınız komutanım, utandım ve yerin dibine geçtim. Tamamen saman alevinden farksızdı toplum. 'Şehitler ölmez, vatan bölünmez ' klişe laflarıyla bağırıp durdular. Bunları uzaktan inceledim. Sanki suni bir havayla doldurulmuş balondan farksızdılar. Ve on yıllardır bu içi boş kalabalıklar hep aynı şeyi yaptılar.
Sonuç ne?
İşte geldiğimiz nokta.
Şehitler ölmez...
Peki kimler, neler ölür?
Yarın tanışsan birlikte gülüşeceğin o delikanlının neşesi ölür.
Aynı yerde çalışsan kanka olacağın o delikanlının dostluğu ölür.
Barda sarhoş olsan çılgın gibi dans edeceğin o delikanlının hevesi ölür.
Maça gitsen birlikte heyecanla tezahürat yapacağın o delikanlının coşkusu ölür.
Politika tartışsan çayına iddia olacağın o delikanlının inancı ölür.
Tanısan kardeşin kadar seveceğin O delikanlı ölür.
Sana bir bakışıyla âşık olacağın O delikanlı ölür.
Ve sen ölü sayarsın.
ÜÇ onlardan, beş bizden.
Beş onlardan, üç bizden.
"Ben izindeyken, bizim oralardan şehit düşmüş bir çocuğun cenaze merasimine katıldım. Olup bitenleri uzaktan izledim. İnanır mısınız komutanım, utandım ve yerin dibine geçtim. Tamamen, saman alevinden farksızdı toplum. 'Şehitler ölmez, vatan bölünmez, klişe laflarıyla bağırıp durdular. Bunları uzaktan inceledim. Sanki suni bir havayla doldurulmuş balonlardan farksızdılar. Ve on yıllardır bu içi boş kalabalıklar hep aynı şeyleri yaptılar. Sonuç ne? İşte geldiğimiz nokta. Hele, musalla taşının etrafına dizilen o siyasi partilerin temsilcileri yok mu? Onları dişlerimi sıkarak izledim ve kendi adıma yakası açılmamışlarla nasiplendirdim. Şehidin defninden sonra, ki hiç bilip tanımadığım, genç yaşta hayatını ülkesi için feda eden rahmetlinin mezarının başında sadece ben, anne ile babası, genç yaşta dul kalan bir kadın ve üç yaşında küçük bir oğlan kaldık. Ertesi gün ise, ki bizim orası küçük bir yer, her şey eski tas eski hamamdı. Bu anlatıklarım her taraf için geçerli."