İncelemeleri okuduğumda okuyan herkes çok güzel şeyler yazmış, ben sadece hakettiği değeri kendimce verebilmek için yazıyorum.
Ahmet Hamdi Tanpınar’ın en esaslı kitabı. Sadece romana verdiği isim bile Tanpınar’ın büyük bir yazar olduğunun ispatı. Kitapta eksik olan yegane şey huzur çünkü.
Okuması ağır ve baskılayıcı bir kitap, sanki gündüz vakti perdeler kapanmış da sarı ışıklı lambalar açılmış gibi.. Altı çizilesi çok fazla yer vardı, çizdiğim satırları döner döner tekrar okuyabilirim.
Dönemin insan ilişkileri, diyalogları ve tutumları bambaşkaymış, bunu o kadar güzel anlatıyor, hissettiriyor ki kitap, adeta yaşıyorsunuz. Vapurda, o diyalogun diğer bir dinleyicisi siz oluyorsunuz, rakı sofrasına kurulup uzun uzun diyalogları takip edip fikirlerinizi beyan etmek istiyorsunuz, çalan parçayı açıp onlarla eşlik bile edebiliyorsunuz. Kitabı okumuyor da içine giriyorsunuz sanki, öylesi üç boyutlu. Kapağını kapattığınızda içerdeki karakterlere ne olacağı merakı içinizi sarıyor, ya siz okumazken bir şeyler olur biterse diye dertleniyorsunuz.
Aslında şimdiki Türkiye'yi anlayabilmek için kesinlikle okunmalı, Türkiye'nin ruhunu çok iyi anlamış ve bize de anlatmış.