Şeker kutusu açma dürtumuze teslim olmadan yolculuğu tamamladık 
Dümeni Yaratıcılığa Kırmak
Senin, içerde cevherin olmuş, kim görecek. Herkes kılığa kıyafete bakıyor.
İşin içine taksitte girince şu memlekette alınmayacak ne kalıyordu? Köprüler fabrikalar, vapurlar bile satın alınabilirdi, hem sermayesine… Önemli olan sermayeye saygı eksilmesinde. Devlet malı yoktu artık öz sermayenin malı, özel sermayenin mülkü vardı.
Ah çikolata...
"Söyleyeceğim şey bu değildi. Ben çikolata yemem, diye cektim. Bu yaz olmaz. Eğer şeker yersem nasıl kilo veririm?
İnan bana, bir kere başladım mı duramıyorum. Ve çikolata en kötüsü. Ben bir çikolata bağımlısı gibiyim. "
Sayfa 12Kitabı okudu
Ses vermeyen tahtalara basarak ilerledim albayım; odanın kapısına varmak üzereydim. Hemen mutfağı düşünmeğe başladım: Eski çayı musluğa dökerim; hepsini değil yalnız suyunu. Islak yaprakları da çöp tenekesine. İki bardak, kaşıklar, tepsi, çay kutusu, demlik, şeker... (Belki yaşantım kolaylaşıyordu; fakat, her olayı daha yaşamadan eskitiyordum böylece. Üstelik hayallerimin içine itirazlar karışıyordu: Kafamda gerinerek uyanan arkadaşım, kadınlar her şeyi başka türlü yapar, diyordu.) Bu sırada mutfağa ulaşmıştım albayım. Her şey düşündüğüm gibi çıktı: Uyanan arkadaşım da, çay bardağına uzanırken, kadın özlemi dolu gözlerle baktı bana. (Ne yapalım? Kadınlarla birlikte yürütemedik hayallerimizi) Yalnız çayla olur mu? dedi gözleriyle. Biliyorsun, karımdan ayrıldım dedim (gözlerimle). Sonra mutfağa gidip rafadan yumurta yaptım, ekmek kızarttım. Fakat bir bezginlik gelmişti üzerimize. (Ben de yorgun hissettim kendimi; mutfağa gidip buz gibi suyla bardakları çalkalamak içimden gelmedi. Oysa, çaydanlığa biraz daha fazla su koyabilirdim önceden.) Hayalimdeki günleri bile böyle küçük hesaplarla geçirdim işte albayım. Aklımın içini örümcek ağları sardı; kafamın sandalyelerinde elbiseler, gömlekler, çoraplar birikmeğe başladı; kurduğum hayaller, bir bekâr odasının dağınıklığına boğuldu. Düşüncemin duvarlarına resimler asmak istediğim halde bir türlü olmadı. Belirli noktalara biriken eşya, odanın çıplaklığını daha çok ortaya çıkardı.
Sayfa 23-24
Sayfa 23 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Ses vermeyen tahtalara basarak yürüdüm albayım; odanın kapısına varmak üzereydim. Hemen mutfağı düşünmeye başladım: Eski çayı musluğa dökerim; hepsini değil yalnız suyunu. Islak yaprakları da çöp tenekesine. iki bardak, kaşıklar, tepsi, çay kutusu, demlik, şeker...( Belki yaşantım kolaylaşıyordu; fakat her olayı daha yaşamadan eskitiyordum böylece. Üstelik hayallerimin içine itirazlar karışıyordu: kafamda gerinerek uyanan arkadaşım, kadınlar her şeyi başka türlü yapar, diyordu)
.... hayalimdeki günleri bile böyle küçük hesaplarla geçirdim işte albayım. Aklımın içini örümcek ağları sardı; kafamın sandalyelerinde elbiseler, gömlekler, çoraplar birikmeğe başladı; kurduğum hayaller, bir bekâr odasının dağınıklığına boğuldu düşüncemin duvarlarına resimler asmak istediğim hâlde bir türlü olmadı. Belirli noktalarda biriken eşya, odanın çıplaklığını daha çok ortaya çıkardı.
Poker denilen oyun da particilik gibi ... Cebin dolu oldu mu, salla sallayabildiğin kadar. Bu oyunun aslı esası palavra! Korkma salla boyuna!.. Arkanda koskoca Parti Başkanı Kafaoğlu vaaa!.. Yutarlar mı yutmazlar mı heç düşünme! Gös ter gendini büyüklerimize!
Sayfa 56 - Çınar yayınlarıKitabı okudu
Bende :)
Eğer şeker yersem nasıl kilo veririm? İnan bana, bir kere başladım mı duramıyorum. Ve çikolata en kötüsü. Ben bir çikolata bağımlısı gibiyim.
Sayfa 12 - İnkılap KitapeviKitabı okudu