selin
@selinyagci
Kim Namjoon made me a better person 7
yüksek lisans
15 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Kuş yumurtadan çıkmak için savaş veriyor. Yumurta dünyadır. Doğmak isteyen, bir dünyayı yok etmek zorundadır. Kuş Tanrı’ya doğru uçuyor, Tanrı’nın adı Abraxas’tır.
Okur Takip Önerileri
Sungchul homurdanıp kahkaha atmıştı. “Gösterişçiye bak. Tamam, hadi, sorayım. Ne düşünmeye başladın?"
"Etrafının iyi insanlarla dolu olduğu bir yaşamın başarılı bir yaşam olduğunu. Toplumsal açıdan başarılı olamasam bile, o insanlar sayesinde her gün başarılı bir gün geçiriyorum."
Haydi, bir bakalım, ne var bu binalarda? Şu dumanlı köşede, ihtiyaç yüzünden ev niyetine sayılan ıslak bir kulübede, bir işçi rüyasından uyanıyor; rüyasında da, mesela, bütün gece çizme görmüş, dün kazara kestiği çizmeyi görmüş, sanki insan rüyasında böyle bir saçmalık görmek zorundaymış gibi! Fakat sonuçta o bir işçi, bir çizmeci; hep aynı şeyi düşünmesi hoş görülebilir. Cıvıl cıvıl çocukları ve aç bir karısı da var orada; ve bir tek çizmeciler böyle kalkmaz, bir tanem. Öyle olsa önemsiz olurdu, bunu yazmaya değmezdi, ama canım, orada durum bakın nasıldır: Orada, aynı binada, bir üst ya da alt katta, yaldızlı odalarda zengin bir şahıs da çizmeler görür belki bütün gece rüyasında, yani başka tür bir çizme görür, başka model bir çizmedir bunlar, ama yine de çizmedir; çünkü benim burada kastetmek istediğim şu, canım, hepimiz, bir tanem, biraz çizmeci gibiyiz. Ama bütün bunlar önemsiz, ama bu zengin şahsın yanında onun kulağına fısıldayacak, "Yeter böyle düşünmek, bir tek kendini düşünmek, bir tek kendin için yaşamak yeter, sen çizmeci değilsin, senin çocukların sağlıklı, karının da bir ihtiyacı yok; çevrene bir bak, kaygılanmak için kendi çizmelerinden daha soylu bir şey görmüyor musun etrafında!" diyecek biri olmaması kötü asıl.
selin
, 2024 okuma hedefini ekledi.2024 OKUMA HEDEFİ
3/10 kitap - %30 tamamlandı
3 kitap okudu
10 kitap
979 sayfa
0 inceleme
1 alıntı
31 günde 1 kitap okumalı.
Sonra çevreme bakındım, her şey her zamanki gibiydi... gri ve koyu renkli. Hep aynı mürekkep lekeleri, hep aynı masa ve evraklar, ben bile aynıydım; nasıl öyle aynı kalabilmişti her şey... Pegasos'un sırtına binip gitmek varken burada işim neydi? Nereden çıkmıştı bütün bunlar? Gökte duran güneşin ayartması bundan mıydı? Pencerenin ardındaki avlumuzda bir şeyler olmuyorsa, bu kokular da neredendi? Yani, bana her şey aptallık gibi göründü. İnsan bazen duygularını aptallık derecesine vardırır da yolunu şaşırır ya, öyle bir şey.
Ah, ne yapacağım, ne olacak benim kaderim? Çok ağır geliyor benim böyle bir bilinmezlikte olmam, bir geleceğimin olmaması, başıma ne geleceğini tahmin edememek. Geriye bakmak da korkutucu. Orada hep acı var, bir hatırayla bile kalbim iki parçaya ayrılıyor. Beni mahveden kötü insanlar yüzünden sonsuza dek ağlayacağım!
-Niçin her şey böyle berbat oldu? Sana kim beddua etti İlya? Ne günah işledin? İyi yüreklisin, zekisin, duygulusun, soylusun. Ama gene de eriyip gidiyorsun. Seni için için yiyen nedir? Bu hastalığın bir adı yok mu?
Oblomov zor işitilir bir sesle:
-Var, dedi.
Olga yaş dolu gözleriyle sorar gibi baktı. Oblomov:
-Oblomovluk, diye mırıldandı. Sonra Olga'nın elini tuttu. Öpmek istedi, öpemedi. Yalnız dudaklarının üzerine kuvvetle bastı ve sıcak gözyaşları Olga'nın parmaklarına döküldü. Başını kaldırmadan, yüzünü göstermeden arkasını döndü ve odadan çıktı.
