Pötibör
@semanuurtopal
Dentist
Ankara
1 Ekim
51 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
446 syf.
·
Puan vermedi
"Görünen, gerçek değildir; gerçek, her zaman görünür değildir."
"O kadar çok şeyin sahibi olunca, korkmayı öğrendik; oysa sahip olduklarımızdan vazgeçebilme becerisi kazanmaktır kulluk."
Okur Takip Önerileri
"İblisin Ademoğlu ile alıp verememesinin özünde, derinlerde bir yerde İblisin incinmişliği yatar."
"Ancak kendilerini bu dünyanın iktidarından pay alma yarışından uzak tutanlar insanlığa katkı sunar, kendilerini hakikate adarlar."
O kıldan ince ipe asılıdır imanın taş gibi ağırlığı.
"Kurban keserken kendimize şunu sormalıyız: Masum bir hayvanın canına mı kıyıyorum, yoksa hayatımı değiştirecek kesin bir karar mı alıyorum? Bu kurbanı bu kararımın arkasında durmak niyetiyle ve yeni seçtiğim yola baş koyarak mı kestim?"
"Sâfî bir kalp, sâfî bir ruh... Salih amellerle dolu bir hayat... Diğerkâm olmak, herkese muhabbet ve nezaketle muamele etmek ve kimseye kötülük etmemek... Herkese eşit fırsat vermek... Neden olmasın?"
"Fakat esaret altında olan insanlar Müslüman olmayı arzu ederler mi? İşte işin can alıcı noktası bu."
"Mahbub-u Ezelî'ye yaklaşmak için dualar ediyoruz, ama O'nu bilmenin O'nu sevmekten geçtiğini unutuyoruz. O'nu sevmenin ilk şartı ise, küçük aşklarımızı terk etmektir. Allah'ın iradesinin tecellilerine mazhar olmak istiyorsak, kendi irademizi bir kenara koymayı bilmeliyiz."
Şeyh, son olarak bütün ömrümüzü, kendimizi sevmemek adlı trajedinin başrolünü oynayarak geçirdiğimizden bahsetti. Kendimizi sevemiyorduk, zira ebeveynimiz hoşlarına gitmeyen şeyler yaptığımızda bizi sevmekten vazgeçmişti. Kendimizi sevmiyorduk zira kendimizi bir an için iyi ve kötüye dair ikinci düşüncelere boğmuştuk. Kendimizi sevmiyorduk zira ana babamızın, dedemizin, büyükannemizin, arkadaşımızın ya da büyük bir muhabbetle sevdiğimiz bir başkasının beklentilerini karşılayamamıştık... Çoğu kimse zanneder ki, insanın kendisine olan sevgisinin en nefsî ve hodperest tarifi, insanın başkaları yerine kendisini sevmesidir. "Oysa nefs, bizi kendimizi sevmekten alıkoyan şeyin ta kendisidir aslında" dedi Şeyh. "Zaten kendimizi sevmediğimiz için nefs inatla car olmaya devam eder."
"Ama kendinizi sevmediğiniz müddetçe, kimseyi hakkıyla sevemezsiniz." Öyle sanıyordum ki Şeyh bu sözlerle, insanın artık sevilmeye ihtiyaç duymadığı noktada bir başkasını sevmeye başlayabileceğini ve bir başkasının kendisine olan sevgisini hissedebileceğini izah etmeye çalışıyordu. Keza insan ancak gerçekten sevildiğini hissettiği anda, artık sevilmeye ihtiyaç duymaz oluyordu.
"Neredeysen, oradan başlamalısın."
"Unutmayın ki" dedi, "müşahedattan, yani içinde yaşadığımız ve bu nedenle en sık gördüğümüz zahiri gerçeklikten farklı, alternatif bir gerçeklik vardır."
Rabb-i Rahîm'in merhametinin bazen yolumuza çıkan zorluklarda saklı olduğunu idrak etmeye başladık.