Şems Tebriz der ki, sevilmeden de yaşayabilir insan ama sevmeyi mutlaka tatmalı. Yani sevmek daha güzel. Sevmek sevilmeden bağımsızdır fakat kimse bunu bilmez. Sevince sevilmeyi bekler. İnsan sevmenin hakkını vermeli, beklenti varsa sevgi yoktur...
Sana dilsiz, dudaksız sözler söyleyeceğim.
Bütün kulaklardan gizli, sırlardan bahsedeceğim.
Bu sözleri sana, herkesin içinde, söyleyeceğim ama senden başka kimse duymayacak, kimse anlamayacak.
Şems-i Tebriz-î
... Çöldeyim, susuzum, kuyularda Yusuf'um, sözlerin bana Züleyha, ateşlerde İbrahim'im, gözlerin bana derya, sancılar içinde Meryem'im, bakışın bana İsa, yaralar içinde Eyyub'üm, hasretin bana şifa, ölüler içinde bir ölüyüm...
~Şems-i Tebriz'i