"Ya şimdi ya hiçbir zaman ,unutma !"
Oblomovluk.. kendimden bir parça bile bulamadığım bu eserden okurken keyif yerine , hüzün duydum çoğu zaman. Tek düze , hatta dümdüz bir hayatın gidişhatını öyle güzel hikayeleştirmiş ki yazar. Her sayfada ayağa kalkıp , üzerindeki ölü toprahi atmasını bekletiyor okuyucuya.. Oblomov; hayattan bi haber orta yaşlı güzel delikanlı, hayata karşı kendince dik duruşlu, ince ruhlu, onurlu , üşengeç , değişmeyen döngüsel hareketli bir adam..
Aşkla olur dedim o da olmadı :)) oblomov işte yaşamaya bile üşendi ;))) ben de incelemeyi yazmaya biraz düşünmeye ihtiyaç hissettim aslında. Kitabın bitmesine üzüldüm.. Hüzünlü bir son oldu.
Okuyacak arkadaşlara şimdiden keyifli okumalar
