Ah Pollyanna,
İçimde sanki hep aynı şarkıyı çalan bir laterna:
Cancağızım basma perdeme bir çiçek de sen olsaydın
Kaçarken yangın merdivenlerine
Keşke grapon kağıtları assaydın.(sf.68)
Bu kitapta yer alan şahıs ve mekanların gerçekle alâkaları tamdır(Didem Madak)
Canım Didem Madak, ne güzel akıtmışsın duygularını mürekkep olup kağıtlara. Anneni, Işıl'ı okumak çok güzel bir duyguydu. Pollyanna'ya Mektuplar en sevdiğim şiirlerin. Ben çocukken en çok Pollyannacılık oynamayı, her acıdan mutluluk çıkarmayı severdim. Sen de öyle yapmışsın ama bir farkla Pollyanna'ya bir de mektuplar yazmışsın.
Yaşasaydın diyorum çektiğin acılara karşılık artık biricik kızına, Füsun'a nasıl şiirler yazardın acaba? Ona da öğretir miydin mutluluk oyununu? Ben arada bir anlatıyorum kızlarıma bu oyunu. Çekilen acıların sonunda nasıl ayakta kalındığını.
Senin de , annenin de ruhunuz şad mekanınız cennet olsun. Umarım bu dünyada kısa süren annenle olan yolculuğuna ahirette devam ediyor olursun...
Kitapla ve sevgiyle kalın...
"SEN" DİYE AYIRMADAN
Mehmed Uzun'un ilk romanı olan Sen, 1980 darbesi üzerine hapise düşmüş birinin cezaevi koşullarında psikolojik ve fiziksel olarak hayata tutunma çabasını anlatan, o zamanın insanlık dışı cezaevi koşullarını anlatan bir belgedir. Bununla birlikte Mehmed Uzun, romanının o isimsiz kahramanın köy hayatını da okuyucuya anlatmaktan geri durmaz.
"Sen ufak bir hüzünde solarsın Zeynep ve ben hep giderim ve de kimse bilmez nerede olduğumu. Bazen aylarca giderim ben. Sen sevilmesi gereken bir kadınsın, bense sevemem, ben sevmeyi bilmem. Az önce duyduğun her şey doğru… Ben girersem senin hayatına, bendeki acıları, senin güçsüz bedenin kaldırmaz."
Askeri kurgu kitapları okumaktan keyif alıyorum. Bu yüzden kitabı okumaya karar verdim. 5 kişilik ekibin operasyon sahneleri iyi bir arastırma sonucu yazılmış ve okurken olayları yaşıyor gibi hissettirdi. Ana karakter Şafak Mert'in suçlulara uyguladığı yontemler çok fenaydı. Şafak biraz daha normal olsa mıydın dedim ama adam kontrol manyağı çıktı.
Kitabın konusuna gelirsem ;
içiÖzel kuvvetlerin gözü kara askeri Şafak ile hemşire Zeynep'in hikayesini anlatıyor. Şafak Mert duygusuzlugu ile bilinen bir askerdir. Kendini sevgiye kapatmış günü yaşamaktadır. Aklında Zeynep olsa da işi nedeniyle ondan uzak durmaya çalışır. Zeynep, Şafak'a karşı hisleri olduğunu fark eder. Şafak 'tan bir adım gelmeyince açılmaya karar verir. Şafak olmaz dese de yok dediği kalbi Zeynep diye atmaktadır. İkili arasındaki başlayan aşk beraberinde zorlukları da getirecektir. Onları bekleyen zor bir olay olur. Bundan sonrası serinin diye kitaplarında devam edecek.
Okumak isteyenlere yetişkin içerikli olduğunu belirteyim.
merak etmeme ragmen bayadir erteliyordum cunku iskandinav mitlerini pek sevemiyorum acikcasi, isinamiyordum. fakat Boda, Loki ve Skadi beni oylesine savunmasiz yakaladi ki uzulerek bitirdigim bir kitap oldu kendisi.
guclu bir cadi, gecmisinin neredeyse tamamini duygularla beraber unutmus. bazen kizsam da boda’ya kendime hep diyordum ki: sevgi. 3 kez oldurulen ve 3 kez yeniden dogan birisini de pencesine alabilir ve bir kehanetin baslangici olabilir. oylesine buyuk bir kehanet ki, sonunun bilinmesine ragmen kendisini okutturan ve caresizligi iliklerine kadar hissettiren.
kizdigim nokta da su ki, yahu cok guclu bir cadi degil miydin sen? artik bi seylerin sinirini son sayfalarda degil de ortalarinda yakalaman gerekmiyor muydu? kitap boyunca boda ile beraber cocuklarina karsi o caresizligi, lokiye karsi bekleyisleri gercekten iliklerime kadar hissettim.
kitap daha iyi yazilabilir miydi emin degilim fakat oldukca iyiydi. ozellikle de “ben, kirke” kitabina duydugum asktan sonra iyi geldi. bir diger cadi, bir diger kederle bogusan ve uzaklara savrulmus kadin.
hel… kendi kizimmis gibi hissettigim simarik cocuk. gercekten boyle bir sonu en derinine kadar haketti. ne de olsa annesinin kizi.
fenrir ve jongmundur’a soyleyecegim bir sey yok. cok uzuyor hala beni.
boda loki’yi affetse bile ben affetmedim ve tiksiniyorum.
tesekkurler.
Ve ben!
Merhaba arkadaşlar,
Bugün çok değerli hocam @süleymandama 'nın "Din Günü " isimli kitabıyla buradayım.
Kitabı okurken o kadar çok kedinizi sorguluyorsunuz ki bu sizlere anlatamam. Her satırın altını çizmek istedim resmen.
Ama bir yandan da okurken korkmadım değil. Çünkü
10/10 puan verdi
·
Liked
Sen bir çırpıda gözden çıkarılıp, hiç aklın kalmadan kapı önüne konuluverecek ıvır zıvır gibi değilsin. Öyle olsaydın ben de aldırmaz, evet, biraz üzülür, ama geçer giderdim. Oysa senin şairane bir ruhun, kibar bir dilin ve dolu bir kafan var. Evet, biraz keyif ehlisin, azıcık da tembelsin galiba. O yüzden bu tutunamayış.
Kendi kıymetini bilebilsen böyle kıyar mıydın gençliğine? Hiç sanmam…” Hayatın farkında olunmadan geçip giden anlarına, bir fotoğrafçı gibi uzun ve içeriden bakan Fatma Bayram’ın kaleminden..
